Почина Петар Луковиќ, новинарот од чија критика стравуваа многу музичари

Познатиот новинар и рокенрол критичар Петар Луковиќ утрово почина во Белград по долго и тешко боледување, соопшти семејството. Луковиќ имаше богата кариера во различни области од новинарството, но многумина ќе го паметат по врвното познавање на музиката.

Покрај сето она што го правеше во својата новинарска кариера, Петар Луковиќ многумина ќе го паметат како голем познавач на рокенролот, но и на поп културата воопшто. Ова е човекот кој, според некои извори, прв свирел панк во Белград, кога никој не знаел што е тоа, или прв што напишал рецензија на диско плоча, но и како некој што, од друга страна , во текот на 70-тите и 80-тите години беше воведен во југословенската естрада, како што најдобро знаат луѓето кои ја читале неговата легендарна книга „Подобро минато“.

Неговите музички критики од „Џубокс“ и денес се паметат. На пример, во декември 1980 година, тој напиша за синглот на Азра „Убави жени поминуваат низ градот“ (Сузи) на следниов начин:

„Кафкијанските комисии за „ослободување на плаќањето на основните и специјалните даноци на промет“ прават сè за да и угодат на малограѓанската душа чувствителна на немирот на телото, особено на екстремитетите. Овој пат на тапет пристигна Азра, подобро речено Џони, чии стихови за градските жени не им се допаднаа на светите отци. За нивна заслуга и здравје, ја слушав Азра до срце и повторно и повторно се восхитував на духовитиот шарм, супер-мелодијата и оние прекрасни гитари што ме враќаат кај блажените корисници на звук за возрасни: Азра на тој начин лесно покажа дека има друго лице – уште повозбудливо, уште побезобразно, уште поенергично, па ако сте барем малку паметни, докажете го тоа на Комисијата и купете плоча што ќе ве натера да се чувствувате подобро. Секако, ќе следуваат пехарот, пофалницата и благодарницата, до следниот состанок од типот на комисијата“, напиша Луковиќ.

Сепак, можеби креативниот врв на Луковиќ, кога станува збор за урбаната култура, беше во периодот од 1993 до 1999 година, кога беше главен уредник на неделникот „Време забаве“, потоа „Икс забава“. Благодарение на тие неделници, во страшниот период под санкциите и владеењето на Слободан Милошевиќ, имаше печатени изданија кои донесоа се што е важно во светот на поп културата. Секако, најголем дел од пишувањето беше за музика и филмови, а за кои свое мислење дадоа сите значајни домашни музички и филмски критичари, пишува Н1.

Магазинот „Икс забава“ тогаш пишуваше за сите клучни музички аспирации во светот, за британската поп инвазија и бендовите како Оејзис и Блур, но и за претстојната бристолска сцена предводена од Масив Атак и Портисхејд. Исто така, тие пишуваа за почетоците на рејв културата што доминираше во тоа време.

Една од најатрактивните работи во тој весник беа музичките критики на Луковиќ, со кои почна во „Џубокс“, често многу брутални, но и урнебесни. Ретко кој фалеше, а ако не му се допаѓа нечија музика, таа група или изведувач, најблаго кажано, „гинеше“ во лингвистичките акробации на Пера.

„Рецензиите на музичките албуми се покажаа како најважното средство за политичката борба на Луковиќ. Тој детално го расече и разоткри акутниот недостаток на уметнички квалитет и искрената поетска припадност кон идеите на рок движењето во одредени српски бендови, на прво место Галија од Ниш, кој фактички го прогласи за предводник на промоцијата на идеите на СПС, кои, како што веруваше, беа клучниот виновник за сите лоши и трагични настани во СФРЈ во текот на 90-тите години“, пишува Златомир Гајиќ во својот научен труд: „Печатено списание XZ во редакција на Петар Луковиќ: популарната култура како средство за политичка борба“, и цитира една од критиките на Луковиќ.

Луковиќ беше немилосрден, барем кога станува збор за музиката, како ретко кој во земја во која речиси сите прават компромиси за да не замерат некому. Перо беше поинаков, а поради неговиот став и самиот често страдаше во животот.

Роден на 21 јануари 1951 година во Краљево, учел во Шестата белградска гимназија и дипломирал на Машинскиот факултет на Универзитетот во Белград, стои во биографијата на Луковиќ.

Кариерата ја започна во 1976 година како новинар на „Дуге“. Како политички и рокенрол критичар пишувал за многу весници и списанија, како „Џубокс“, „Младост“, „Полет“, „Недеља“, „Недељна Далмација“, „Политика“, „Ослобоѓење“, „Вјесник“. “, „Рок 82“ и „Рок“.

Бил главен уредник на порталот „Е-новине“, работел во белградскиот неделник „Време“, каде извесен период бил заменик-главен уредник, пишувал и за „Наша Борба“.

Пишуваше за хрватскиот сатиричен неделник „Ферал трибјун“ од неговото основање во 1984 година. Соработувал со списанијата „Репортер“ од Белград, „Дани“ од Сараево и „Младина“ од Љубљана.

Беше главен уредник на магазинот „Икс Забава“ и работеше за РТВ Пинк.

Објавил и три книги: „Подобро минато“, „Ќорава кутија“ и „Години на распаѓање – хроника на српската пропаст“.

Наградата „Драгиша Кашиковиќ“ ја доби во 1994 година, а наградата „Сташа Маринковиќ“ на дневниот весник „Данас“ во 2001 година.

За почесен граѓанин на Сараево е прогласен во 2010 година.