Плажите во Црна Гора полупразни. „Не ни требаат скржави туристи“

Полупусти плажи, градини со кафулиња и ресторани и повеќе од 50 проценти од достапните апартмани и соби во приватниот сместувачки капацитет потсетуваат на пандемските денови, додека жителите на црногорското крајбрежје сè уште чекаат конечно да започне сезоната, иако крајот на јули се приближува, пишува Nova.rs.

И покрај малиот број гости оваа година, цените не паѓаат – неодамна јавноста беше разбранета од веста за лежалките во Пржно, недалеку од Свети Стефан, кои чинат дури 200 евра, додека на градските плажи цените се движат помеѓу 15 и 120 евра. Приватниот сместувачки капацитет чини од 40 до 90 евра и повеќе, во зависност од локацијата и капацитетот.

Иако странските јазици се слушаат на секој чекор – италијански, германски, шпански – и иако поголемите крајбрежни градови во Црна Гора се преполни со Руси, Украинци и Турци во текот на целата година, локалното население вели дека чека само – Срби.

„Гостите од Србија трошат сè што ќе донесат за една недела и се враќаат дома. Не ги жалат парите, не штедат на одморот, додека другите се скржави. Не ни требаат такви туристи. Оваа година имаме невообичаено малку гости од Србија и Босна. Луѓето очигледно немаат пари за сместување или храна од продавницата бидејќи сè е толку скапо што дури ни ние не знаеме како преживуваме. Нема ниту такви „патлиџан туристи“. Сепак, мислам дека цените треба итно да се намалат, можеби август малку ќе нè спаси“, нагласува Милјана, сопственичка на салон за убавина во Будва.

Пониски цени или ништо од сезоната
Некои локални жители ја обвинуваат политиката за слабиот одѕив на гостите од Србија.

„Оние што годинава започнаа бизнис на море веќе се плашат од долгови и можен банкрот. Мојот пријател отвори кафуле на плажа, киријата е огромна – десетици илјади евра за сезоната – и сигурно нема да може да ја покрие. Ова не е како за време на короната, но е доста слично. Цените во кафулињата се високи, но тоа не го одлучуваме ние келнерите, туку сопствениците и државата. Ако сакаат да привлечат туристи, нека ги намалат цените“, вели Јовица, келнер кој работи во кафуле на црногорскиот брег.

Повеќето сопственици или закупци на плажни објекти, ресторани и кафулиња поседуваат и дел од плажата каде што наплаќаат за лежалки и чадори.

„На градските плажи цените се пониски, почнувајќи од 15 до 40 евра, но штом се оддалечите малку од центарот, каде што има поголема удобност, цените растат – до 120, 150, па дури и 200 евра. Малкумина можат да си го дозволат тоа денес. Оние што водат бизнис остануваат без клиенти и тонат во долгови, а оние што би дошле на море не доаѓаат затоа што не можат да платат“, објаснува тој.

Луѓе принудени да платат за сончање
Најскапото е на плажа. За четиричлено семејство, за еден ден – поточно, неколку часа на плажа – потребни се минимум 50 евра. Плажите се полни со лежалки, а туристите се принудени да платат за сончање, иако многумина би го простреле својот пешкир – што не би ги чинело ништо.

На местата каде што има лежалки – пешкирите се забранети, а цените на кафето, соковите, алкохолот и оброците се до три пати повисоки отколку на местата далеку од плажата или центарот на градот. Дури и сладоледот е два или три пати поскап отколку во продавница.

„Минатата година сезоната започна подоцна, но веќе во ова време имавме гости и сè беше полно. Оваа година мај и јуни беа подобри од јули, а ќе видиме што ќе се случи во август. Не знаеме што се случува. Со години добиваме повици од стари гости кои доаѓаат во ова време и велат дека не можат да земат одмор затоа што се плашат дека ќе ги изгубат работните места. Политичката ситуација во Србија очигледно ги загрижува луѓето, се плашат за своите плати и работни места, па затоа не одат никаде“, вели Драган Поповиќ, кој изнајмува сместување во близина на Петровац.

„Ние што изнајмуваме приватно сместување се потпиравме најмногу на гости од Србија и Босна. Ги намаливме цените колку што можевме, но повеќе не можеме бидејќи не се исплати. Имаме многу даноци и трошоци. Очигледно е дека е поприфатливо за туристите да одат во Грција оваа година, штом нема никој тука. Имаме гости од целиот свет, но Србите ни се омилени – живееме од нив. Туристите кои не се од регионот не трошат многу. Доаѓаат на три или четири дена, а потоа продолжуваат понатаму. Вечераат во ресторани, спијат во хотели, не оставаат бакшиш, не излегуваат во клубови“, вели Драган.