Маск му штети на Трамп, екстремно е „онлајн“

По шокантната победа на Доналд Трамп во 2016 година, едно заедничко објаснување за тоа зошто демократите не виделе дека доаѓа – е дека подлегнале на ехото на социјалните мрежи. Фактот дека многу дигитални платформи, како што е Твитер (сега Х), имаа тенденција да бидат доминирани од либералите ги намами демократите во лажно чувство на сигурност. Ова ги натера на самозадоволство, што доведе до невнимателни гестови кои ги отуѓија деловите од електоратот: злогласниот напад на Хилари Клинтон кон поддржувачите на Трамп како „жални“ често се наведуваше како главен пример.

Со оглед на тоа што интернетот е сè позаробен од алгоритмите, ризикот од ехо коморите е уште поголем во овој изборен циклус. Како и да е, сега Трамп и пошироката политичка десница се „премногу онлајн“.

Напливот на десницата забележан на неодамнешните избори во многу земји, особено во Европа, беше паралелен (и поддржан) со значителен пораст на влијанието на десницата на интернет. Како што е документирано со многу академски истражувања за социјалните медиуми и политиката, водечките влијателни лица на платформите како YouTube, X и платформата за инстант пораки Телеграм се десничарски. На многу од овие платформи, разговорот се повеќе се префрла кон десничарски теми и позиции, при што пораките од десницата имаат тенденција да циркулираат пошироко.

Оваа хегемонија на социјалните мрежи, која се создаваше многу години и беше зацементирана со преземањето на Твитер од страна на Илон Маск, сега создаде слично чувство на заблуда и самозадоволство како она што, во минатото, се покажа толку штетно за демократите.

Размислете за начинот на кој кандидатот за потпретседател Џеј-Ди Венс дрско го удвои неговиот коментар од 2021 година за „мачките без деца“; или нашироко исмејуваните – и опасни – онлајн измами за мачки и кучиња кои ги јадат имигрантите од Хаити, кои се чини дека патувале од Фејсбук до устата на републиканскиот кандидат за неколку дена; или морничавиот укор на Маск на сметка на ејлор Свифт откако поп-пејачката ја поддржа Камала Харис, нудејќи ѝ „да и подари дете“. Ваквите екстремни пораки се грижат за толпата вистински верници на Мага (Направете ја Америка повторно голема) – но тоа доаѓа по изборна цена на потенцијално отуѓување на големи делови од умерената популација на возраст за гласање.

Како што долго време забележуваат политиколозите, рангот и досието на една партија е идеолошки поекстремен од нејзиниот електорат. Ако лидерите се заробени во милитантното јадро, тие можат да завршат со развивање на нереална проценка на мислењето на нивните целни гласачи. Тоа е токму она најверојатно ќе го предивика 24/7 потопувањето во социјалните медиуми, со нивната плебисцитарна псевдодемократија на инстант реакции и ехо.

Опседнатоста со социјалните медиуми и натпреварот за популарност може да доведе до неразумен избор на политички кадар. Џеј-Ди Венс беше назначен за потпретседател од Трамп поради гласната поддршка од Силиконската долина и жестината на неговите следбеници на социјалните мрежи. Сепак, скромни 36% од електоратот гледаат на Венс позитивно, споредено со 48% поддршка за неговиот противкандидат Тим ​​Волц, според една неодамнешна анкета на USA Today. Самиот Трамп беше критикуван од сојузниците поради неговата блискост со интернет-личноста Лора Лумер, самонаречена „белата застапничка“ која изгради успешна кариера со тоа што се грижи за екстремно десничарските дигитални следбеници.

Клучен фактор во оваа спирала на радикализација беше трансформацијата од страна на Маск на прилично либералниот Твитер во реакционерниот X. Потрошените 44 милијарди долари за купувањето секако немаа економска смисла, но се чини дека имаа многу политичка смисла. Преземањето на уздите на платформата широко признаена како еден вид „ оф рекорд социјален медиум“, или официјална дебатна комора на интернет способна да ја обликува агендата за вести и јавната перцепција, понуди можност да се зафати со формирањето на јавното мислење – и тоа е токму она што Маск го прави на три начини.

Прво, тој бесрамно си додели себеси огромни алгоритамски привилегии, кои наводно ги зголемуваат неговите пораки за фактор 1.000. Тој ја искористи оваа колосална моќ на засилување преку разговор и зајакнување на профилите на екстремната десница, преку ширење лажни вести и објавување слики произведени со вештачка интелигенција, како што е онаа што ја прикажува Камала Харис во комунистичка облека.

Второ, со реактивирање на десетици илјади профили – вклучително и оние на нацистите и антисемитите – кои биле суспендирани или забранети поради прекршување на упатствата на мрежата Маск ги поттикна либералите и корисниците да ја напуштат платформата од гадење, со што ефективно ја смени рамнотежата на десно. 

Трето, имаше ефекти од неговата шема „сина проверка“, која суштински ја трансформираше динамиката на учество на платформата. Сега, во секој разговор, главните одговори се од луѓе со сини знакови, кои се чини дека се претежно наклонети кон десно, најмногу поради начинот на кој попрогресивните корисници ја бојкотираа услугата поради нивниот непријателски став кон Маск. „Пучот на Твитер“ на Маск им понуди нов дом на оние кои се повлекоа од платформите на Мага, како што се Truth Social и Parler. Но, со тоа, исто така, доведе до создавање на макро  реакционерна ехо комора, која се храни со пристрасноста и самозадоволството на десницата.

На крајот на краиштата, причината зошто десничарските политичари и нивните сојузници милијардери инвестираат толку многу енергија и ресурси во социјалните медиуми е тоа што овие платформи можат да влијаат на мислењата на луѓето на подиректен начин отколку традиционалните форми на политичка комуникација. Иронијата овде е што во обидот да ги искористат своите пари и моќ за да го сменат бројчаникот, десницата можеби ненамерно ги поткопа сопствените изгледи. (Гардијан)