Маргарет Атвуд е шокирана од злоупотребата на ќерката на Алис Манро

Славната писателка Маргарет Атвуд е шокирана од откритието дека нејзината колешка, канадската авторка Алис Манро знаела дека нејзината ќерка била сексуално злоставувана од нејзиниот сопруг – и останала со него откако ја дознала мрачната тајна.

„Тоа беше бомба. Шокирана сум. Сè уште се обидувам да ја средам главата околу тоа“, изјави за Дејли Бист Етвуд, повеќенаградуваната  авторка на „The Handmaid’s Tale“ и на многу други романи.

Книжевниот свет, како и Етвуд, на сличен начин реагира по зачудувачкиот напис на Андреа Робин Скинер во Торонто Стар, кој ја откри нејзината злоупотреба од рацете на Џералд Фремлин – и неодговорот на Манро на тоа.

Во написот е детално објаснето долгогодишно злоставување од страна на Фремлин, вториот сопруг на Манро кој почина во 2013 година. Скинер рече дека злоставувањето првпат започнало кога таа имала 9 години, а тој влетал во нејзиниот кревет додека таа спиела, а траела додека не се станала тинејџерка. Таа на крајот и кажала на мајка си за тоа, но добитничката на Нобеловата награда одлучила да остане со својот сопруг. Расколот ги наруши односите на Скинер со Манро пред смртта на авторката во мај; Манро страдала од деменција повеќе од една деценија.

Откривањето предизвика агонија за наследството на Манро неколку месеци по нејзината смрт на 92-годишна возраст, со писатели, обожаватели и современици кои се борат со почестувањето на писателот чиј статус како еден од најпофалените писатели во светот и еден од врвните практичари на пишувањето раскази. особено е оцрнета со нејзината заштита на насилник.

Атвуд изјави за Дејли Бист: „Тоа беше бомба за мене. Шокирана сум. Сè уште се обидувам да ја свртам главата околу тоа. Слушнав гласини за тоа, но многу малку детали, откако Гери беше мртов, а Алиса беше во институција.

„Една работа што вреди да се забележи за мене е дека Алиса беше од гратчето југозападно Онтарио, во време кога таквите работи беа обичајни под тепих. Сега кога знаеме за оваа застрашувачка епизода, има индиции во делото – прочитајте го нејзиниот расказ ‘The Peace of Utrecht,’“ и романот  Lives of Girls and Women и расказот „Material.’.

„Постојат мрачни тајни кои излегуваат на виделина во голем дел од нејзината работа. Еднаш предавав курс наречен „“Southern Ontario Gothic“ – во тој дел од светот, од каде што дојде Алиса, беше многу готски. Во интервјуто на Грем Гибсон со Алиса во „11 канадски романсиери“ – кое беше објавено во 1973 година, пред да се случи нешто од ова – двајцата зборуваат за тоа колку готски бил светот на воспитувањето на Алис. Готиката се врти многу околу тајните. Злосторства во визби. Доверливата личност испадна дека е врколак. Тоа беше реалниот живот на Алис.

„Ја видов фразата „светот на бајките на Алис Манро“, но кој и да го напишал тоа не прочитал многу бајки. Детето напуштено во шумата. Девојката која бега од дома поради закана од инцест. Таткото кој се повлекува и го пушта злото да го фати детето. Детската жртва е основниот мотив: го одржува „семејството“ среќно, барем површно“.

Наградуваната романсиерка Барбара Гоуди изјави за Дејли Бист дека е „премногу шокирана и растреперена за да знае што да мисли“.

Авторката, новинарката и професорката Сузан Свон изјави за Дејли Бист: „Нема да ги исфрлам книгите на Манро иако мислам дека таа ја изневерила својата ќерка со тоа што не ја земала при срце нејзината емоционална благосостојба. Тоа е трагична, ужасна и премногу позната приказна, особено за генерацијата на мајки на Манро на кои обично им требаше сопруг за да преживеат економски.

„Како писателка, Алис Манро добро заработуваше за живот, но се чини дека сè уште функционираше со овој стар начин на размислување за жените. Вознемирена сум и тажна што дознав што се случи со нејзината ќерка, но се согласувам со критичарката Клер Дедерер која рече дека откажувањето од  неетички уметник е бескорисен гест на потрошувачите во ерата на доцниот капитализам“.