Фото сторија од Херсон: Ослободувањето донесе напната реалност
За време на руската окупација во херсон главно беше мирно. Откако Русите се повлекоа почнаа секојдневно да го бомардираат од левата страна на реката Днепар
Кога Украина го врати Херсон од руските окупатори пред речиси еден месец, тоа беше момент на слава и гордост, поздравен како почеток на крајот на војната. Но, тешкотијата за жителите на градот беше далеку од завршена.
Иако е ослободен од руската контрола, јужниот град и неговата околина сè уште ги живеат последиците од речиси девет месеци окупација и ја чувствуваат смртоносната близина на руските сили, сега стационирани преку реката Днепар.
Ослободувањето дојде само неколку недели откако Русија незаконски го анектираше Херсон и уште три региони по лажни референдуми. Но, Русите се вкопаа од другата страна на Днепар, со Херсон на дофат на нивната артилерија.
Оттогаш, речиси секојдневното гранатирање и прекините на струја и вода станаа нова реалност. На студ може да се видат луѓе кои чекаат на ред за храна или вода. Тие ги оплакуваат своите мртви и ги покриваат телата на новите жртви од гранатирање кои лежат во локви крв. Некои црпат вода од Днепар, ризикувајќи руски снајперски куршуми од другиот брег.
За разлика од селата и градовите директно на линијата на фронтот, градот Херсон изгледаше релативно заштитен. Кога ја вратија контролата во средината на ноември, украинските власти организираа концерти и градот се радуваше, заборавајќи на кратко војната. Жителите ги поздравија војниците кои пристигнаа како херои и се завиткаа во украински знамиња на кои војниците даваа автограм. Сите светеа од гордост и среќа.
Само неколку недели подоцна, сирените најавуваат амбулантни возила во кои се повредени луѓе во најновото гранатирање. Во извештаите за наводните мачења се појавија докази за можни злосторства од страна на руските окупатори. Соочени со чести прекини на електрична енергија, редици луѓе ги полнат своите телефони на комуналните електрани во градските паркови. Во текот на ноќта, жителите со батериски светилки пребаруваат низ урнатините на нивните бомбардирани домови.
Некои не можат да го поднесат тоа. Тие ги пакуваат работите во своите автомобили, ги земаат своите миленици и се упатуваат кон некаде побезбедно, надевајќи се дека војната наскоро ќе заврши и ќе им дозволи да се вратат дома.
Оние кои остануваат се пркосни и подготвени да издржат тешкотии. Децата си играат на напуштените контролни пунктови подигајќи го украинското знаме и покрај експлозиите во близина, а другите жители се обидуваат да ги срамат осомничените руски соработници врзани за столбови. (АП)