Борусија Дортмунд го назначи Терзиќ за емотивно рестартирање како во времето на Клоп


Посрамените играчи на Борусија по мечот во саботата и новиот тренер Един Терзиќ (Фото: Ројтерс)

Понижувањето од 5:1 од Штутгарт беше крај за ерата на Лусиен Фавре и сега задачата на Един Терзиќ е некој начин да ги спои искршените камчиња на мозаикот и да ја крене атмосферата во клубот

 

„Ние мора да го анализираме овој меч“.

Два и пол часа по завршувањето на натпреварот, извршниот директор на Борусија Дортмунд, Ханс-Јоаким Вацке, конечно се појави да им се обрати накратко на новинарите што чекаа. Вацке истакна дека неговото доцно излегување од Вестфален е наследство да остане да го следи вечерниот натпревар на Баерн Минхен со Унион Берлин, наместо да каже нешто потешко. Потребно беше да се каже затоа што имаше (и има) многу да се дискутира во БВБ, а тие новинари чекаа со некоја причина.

Беше повеќе од обично попладневно бркање на сенките на Штутгарт и се покажа дека е последното на Лусиен Фавре на клупата на Дортмунд. Вацке се прашуваше гласно во размената со медиумите кога тимот на БВБ последен пат загубил вака дома. Некои сугерираат дека можеби би сакал да се сети на поразот од 4:0 против Хофенхајм неодамна на последниот меч од минатата сезона, бидејќи тоа беше иста разлика како и срамот од 5:1 во саботата, па дури и ако претходниот пораз беше прилично академски од перспективата на Дортмунд, подвлече дека иако имало многу добри моменти под Фавре, ниските нивоа биле особено остри.

„Пет натпревари“, напиша Тобијас Јерен од весникот „Рур нахрихтен“ во саботата вечерта, „потврдија дека многу работи во Борусија Дортмунд се уништени. Дали може да се верува дека Лусиен Фавре ќе ги избрише парчињата и ќе ги состави заедно е најмало прашање“. До средината на неделата, го имавме нашиот одговор.

Дортмунд имаше 72 отсто од поседот на топката против Штутгарт, но тоа изгледаше тотално ирелевантно, бидејќи ретко знаеше што да направи со тоа.

Па така, асистентот на Фавре, Един Терзиќ, го водеше напорот за опоравување во тренинг центарот на БВБ во Бракел во неделата, а неговиот краток извештај е да се поврзе со срцата исто колку и со тактичките умови. После натпреварот во саботата беше јасно дека Фавре ги загуби и двете, кога поискусните играчи, меѓу кои Марко Ројс и Хумелс, излегоа пред камерите со однесување на нагло издишани балони.

„Штутгарт беше супериорен во однос на нас во секој поглед“, се пожали Ројс. „Тие направија сѐ што требаше ние да направиме. Ние не сме тим што знае да се брани“. Во меѓувреме, Хумелс зборуваше за недостаток на концентрација и „огромна стапка на загуба на топка“ условена со обидот да биде премногу сложен, прецизен. „Ако работи, изгледа добро – изгледа како одличен фудбал“, рече дефанзивецот. „Но, тоа ретко работи. За жал, играме ризично во области каде што враќањето е мало, но каде што одбранбените последици се многу големи“.

Задачата на Терзиќ нема да биде само тактика, туку и проекција – нешто со што се бореше Фавре. 38-годишникот, кој скаутираше и работеше во младинската академија на БВБ под водство на Јирген Клоп пред да му помогне на Славен Билиќ во Бешикташ и Вест Хем, е обвинет за емотивно поврзување со играчите, чија летаргија и „недостаток на емоции“, да го цитираме Јерен, го поткрепи не само поразот со Штутгарт, туку и другите настапи во неодамнешната серија без победи.

Од таа шеговита напумпана сенка е тешко да се избегне како и секогаш. „[Фавре] многу често го споредуваат со Јирген Клоп“, рече Макс Еберл, спортски директор на Борусија Менхенгладбах, која го имаше за свој тренер, „но тие се јаболка и круши“. Терзиќ би можел да помогне да се пополни таа дупка на краток рок, со неговата желба „да види агресивен фудбал, координиран, силен притисок и брза игра“, како што вели Матијас Дерш од „Кикер“. Неговата функција до крајот на сезоната е интересна работа, што сугерира потег кон голема цел – Марко Розе од Гладбах, алфа и тренер што во подем со јасен идентитет, е раниот фаворит – картите  на масата за следното лето. Се верува дека Розе има одредена клаузула за ослободување што започнува по оваа сезона.

Она што на меѓународно ниво се сметаше за неизбежност не мора да е исто на локално. Последната смена на Дортмунд во средината на сезоната – исто така во декември – беше на Петер Бош, пред три години речиси во ист ден. Заминувањето на Холанѓанецот беше принудено со серија од една победа на 13 натпревари (против третолигашот Магдебург во германскиот куп) и изненадувачкото назначување на Питер Штегер, кој неодамна самиот се отпушти од Келн, кој се наоѓа на дното на табелата, ја направи финтата во однос на спасувањето место во топ четири. Не беше убаво и кога луѓето што одлучуваат во Дортмунд разговараа за нивниот следен потег во саботата јасно беше дека ќе има одреден степен на воздржаност предизвикана од желбата да се избегне повторување на таа вежба за газење вода од сезоната 17-18.

На некој начин, Фавре е жртва на сопствениот успех откако презеде нестабилен тим од Штегер и во голема мера донесе рамнотежа, како и обновување на очекувањата дека БВБ треба да биде следниот најдобар тим по Баерн. Скапите засилувања со искусните Хумелс и Емре Џан за да ги надополнат младите ѕвезди на клубот, остави малку простор за маневар, и ова неодамнешно слабо трчање само делуваше како потврда на пристрасност за фрустрираните од конзервативната природа на Фавре кои сметаа дека е достигнат плафонот.

Терзиќ во понеделникот рече дека „никогаш не сонувал да биде во оваа ситуација“, додавајќи: „Имав девет години прв пат кога бев тука на стадионот“. Неговата работа за неговите фаворити од детството, се чини, е да ја постави масата за неговиот наследник, почнувајќи од Вердер Бремен во вторник – и да остави попривлечна цена на таа маса отколку што можеше да направи почитуваниот Штегер пред три години. (Гардијан)