Аница Добра (62) блесна на црвениот килим во Сараево
Аница Добра некогаш беше симбол на убавина и актерка која воздивнуваше низ цела поранешна Југославија, а дури и денес, децении подоцна, таа плени внимание со својата елеганција и шарм.
Нејзиното појавување на црвениот тепих на Филмскиот фестивал во Сараево, каде што прошета во елегантен црн ансамбл, привлече големо внимание. Се одлучи за тесна јакна од три четвртини и долга црно здолниште изработено од сјаен материјал што блескаше.
Која е Аница Добра?
Родена е на 3 јуни 1963 година во Белград. Дел од тинејџерските години ги поминала во Франкфурт на Мајна, каде што се школувала, а по враќањето во татковината, се запишала на Факултетот за драмски уметности во Белград, од кој дипломирала во 1987 година.
Своето филмско деби го имала во 1985 година во краткиот филм „Пера Панкер“, додека нејзината прва голема улога била две години подоцна во култниот филм „Вјеќе видено“. За оваа улога ја освоила Златната арена на Филмскиот фестивал во Пула. После тоа, таа имаше значајни појавувања во филмовите „Како рокенролот не успеа“, „Центарот за собирање“, „Црниот бомбаш“, „Стапицата“, „Љубов и други злосторства“ и „Енклавата“.
Од почетокот на 1990-тите, таа се појавуваше сè почесто во германски филмови и серии. Својата прва голема меѓународна награда, Баварската филмска награда за најдобра млада актерка, ја освои во 1990 година за филмот „Розамунде“. Подоцна, редовно соработуваше со германски продукции и доби статус на актерка препознатлива надвор од регионот.
На регионалната сцена можеби ѝ е најпозната по серијата „Црно-бел свет“, каде што ја играше шармантната Јагода Миличевиќ.
Добра е постојано ангажирана и во белградското „Ателје 212“, каде што играше улоги во бројни претстави – од „Бурлеска трагедија“ до „Иванов“ и „Борис Годунов“. Доби голем број награди за својата работа во театарот, вклучувајќи ја наградата „Стерија“ и Националната награда за најдобра актерка.
Нејзината колекција на награди вклучува домашни и меѓународни награди: Златна арена (1988), Баварска филмска награда (1990), Златна камера во Германија, како и бројни други регионални награди.
Таа е среќно мажена веќе дваесет години и има ќерка Мина која тргна по нејзините актерски стапки.