27 септември во историјата – Основан е језуитскиот ред
Во Рим, Друштвото на Исус — римокатоличка мисионерска организација — ја добива својата повелба од папата Павле III. Језуитскиот ред одигра важна улога во контрареформацијата и на крајот успеа да преобрати милиони луѓе ширум светот во католицизам.
Језуитското движење било основано од Игнасио де Лојола, шпански војник кој станал свештеник, во август 1534 година. Првите језуити – Игнасио и шестмина негови ученици – се заколнале на сиромаштија и целомудрие и направиле планови да работат за преобраќање на муслиманите. Ако патувањето во Светата земја не беше возможно, тие ветија дека ќе му се понудат на папата за апостолско дело. Не можејќи да отпатуваат во Ерусалим поради турските војни, наместо тоа отидоа во Рим за да се сретнат со папата и да побараат дозвола за формирање на нов верски ред. Во септември 1540 година, папата Павле III го одобри нацртот на Игнасио за Друштвото на Исус и се роди језуитскиот ред.
Под харизматичното водство на Игнациус, Друштвото на Исус брзо се зголеми. Језуитските мисионери одиграа водечка улога во контрареформацијата и вратија многу европски верници кои беа изгубени од протестантизмот. За време на животот на Игнациус, језуитите биле испратени и во Индија, Бразил, регионот на Конго и Етиопија. Образованието било од најголема важност за језуитите, а во Рим Игнациус го основал Римскиот колеџ (подоцна наречен Грегоријански универзитет) и Germanicum, училиште за германски свештеници. Језуитите, исто така, водеа неколку добротворни организации, како што е една за поранешни проститутки и една за преобратени Евреи. Кога Игнасио де Лојола почина во јули 1556 година, имало повеќе од 1.000 језуитски свештеници.
Во текот на следниот век, језуитите формираа министерства низ целиот свет. „Црните одежди“, како што биле познати во домордната Америка, често им претходеле на другите Европејци во нивната инфилтрација во странски земји и општества. Животот на еден језуит бил со огромен ризик, а илјадници свештеници биле прогонувани или убиени од странски власти кои биле непријателски настроени кон нивната мисија за преобраќање. Меѓутоа, во некои држави, како што се Индија и Кина, језуитите биле добредојдени како луѓе со мудрост и наука.
Со подемот на национализмот во 18. век, повеќето европски земји ги потиснаа језуитите, а во 1773 година папата Климент XIV го распушти поредокот под притисок на бурбонските монарси. Меѓутоа, во 1814 година, папата Пиј VII попуштил на народното барање и ги обновил језуитите како ред и тие ја продолжуваат својата мисионерска работа до ден-денес. Игнасио де Лојола бил канонизиран за католички светец во 1622 година.