Зошто машките уметници се подобро платени од женските уметници?

Судејќи според пазарот на уметност, може да се заклучи дека мажите се далеку подобри креатори од жените. А разликата не е мала – дури десет спрема еден, ако се земат предвид цените постигнати на аукциите, на пример, на слики или скулптури од машки автори во споредба со оние направени од припадничките на понежниот пол.

„Гардијан“ во последно време неколкупати ја покрена оваа тема, а последниот напис нè упатува и на некои истражувања направени во врска со гореспоменатата очигледна неусогласеност.

Потсетувајќи дека најскапата слика што некогаш била продадена е „Salvator Mundi“, создадена околу 1500 година, која му се припишува на Леонардо да Винчи, платена е 450 милиони долари во 2016 година, а дека рекордот за дами го држи Џорџија О’Киф, чија слика „Бел цвет број 1“ од 1932 година (инаку ја красеше трпезаријата на домот на Џорџ В. Буш), достигна цена од 44,4 милиони долари во 2014 година, односно десет пати помалку од првата спомената сума, весникот дава и информации за сè уште живите уметници. Џеф Кунс е на врвот на листата со скулптурата „Зајак“, создадена во 1986 година, која во 2019 година е продадена за 91,1 милиони долари, додека што се однесува до уметникот, најскапо платено е Џена Севил – за неа. слика од 1992 година, наречена „Пропд“ (гола фигура на која уметникот се сликаше себеси), беа издвоени 12,4 милиони долари.

Во документарниот филм емитуван на каналот Би-Би-Си 4, насловен „Повторното пресметување на уметноста“, една од соговорниците е Хелен Горил, авторка на книгата „Жените не можат да сликаат“ – а според податоците што ги презентираше, по продажбата на речиси 5.000 слики ширум светот долго време, за секоја заработена фунта на маж, жената успева да добие едвај 10 пени. „Тоа е најшокантниот јаз во платите меѓу половите што сум го сретнал на кое било поле“, рече таа.

Кога ќе се погледне историјата, секако е неспорно дека со векови на жените не им било дозволено да се занимаваат со уметност, особено не професионално, иако со текот на времето дојде до точка дека дури 70 проценти од студентите на факултетот за уметност се жени, барем според сознанијата. на овој британски весник. Сепак, ситуацијата се уште не е многу поповолна за дамите.

Рене Адамс, професор по економија и финансии од Оксфорд, спроведе неколку експерименти кои ги откриваат предрасудите како една од важните причини за фаворизирање на машките автори. Имено, таа во неколку кругови на испитаниците им покажала пет слики насликани од мажи и пет создадени од жени, барајќи од нив да се обидат да го идентификуваат полот на авторот. Во педесет проценти од случаите е засегнат полот, што може да укаже дека машкиот и женскиот „потпис“ не се разликуваат премногу, дури ни по квалитет.

Од друга страна, на групи составени од галеристи и колекционери, исто така, во неколку круга им беше понудена слика која беше „насликана“ со компјутерска програма и која многу од нив ја избраа доколку им се даде информација дека потписот на сликата е маж, а не жена.

На прашањето како стигнал таму, Френсис Морис, директор на лондонската Тејт Модерн, изјави за Гардијан:

„Жените уметници се слабо ценети затоа што имаше дури и несвесен судир меѓу фактите од историјата на уметноста, институциите и пазарот. И историјата и конвенциите се врамени со патријархатот“.

Притоа, не смее да се занемари дека имаме, истовремено, имиња како Артемисија Џентилески, веќе споменатата Џорџија О’Киф, Фрида Кало, Берта Моризо, Хилма аф Клинт…

Како што се додава во написот, може да се забележи и навестување за понов тренд – имено обидот на музејот да ги надополни своите колекции со поголем број дела создадени од женски раце, аукциските куќи почнуваат да обрнуваат повеќе внимание на женските автори, додека Биеналето во Венеција годинава беше упадливо во знакот на жените и нивните дела.