Во Храмот на Сатаната многу Чилеанци наоѓаат задоволство во животот

САНТИЈАГО, Чиле – Петок е вечерта во центарот на Сантијаго, главниот град на Чиле, а група од 15 луѓе се собираат околу масата, делејќи шише вино додека мириситет на тутун и темјан го исполнуваат воздухот. Црните свеќи горат на врвот на олтарот украсен со чаши и ножеви. Членовите на Храмот на Сатаната ќе започнат ритуал.

Пет години откако Сатанскиот храм на Соединетите Американски Држави стана главна вест – и предизвика бран на паника – кога беше прогласен за црква, слична организација во Чиле, конзервативна земја во која половина од нејзиното население од 18 милиони се идентификува како католици, ја прашува владата легално да ги признае како верско здружение.

Научниците, верниците и жителите консултирани од Асошиетед прес забележуваат дека Чиле, каде долготрајната традиција на католицизмот одигра водечка улога во јавните дискусии, доживува криза на верата, по откривањето на повеќекратните скандали за сексуална злоупотреба во Католичката црква во врска со годините.

„Овие типови на организации сега чувствуваат дека имаат поголема поддршка да го оспорат она што беше практично невозможно порано“, вели Луис Бахамондес, професор на Центарот за јудејски студии на Универзитетот во Чиле. И тоа е затоа што, „до неодамна, Католичката црква уживаше невидена моќ. Имаше мислење за сè: политика, економија, геополитика, сексуалност и образование“.

И покрај неговото име, „Храмот на Сатаната: сатанисти и луциферисти од Чиле“ не се впушта во жртви ниту бара од своите собранија да му се поклонуваат на ѓаволот. Меѓу неговитее 100 членови има луѓе кои работат како публицисти, пожарникари, полицајци, адвокати и психолози, кои во организацијата најдоа начин да им пркосат на моралните норми, догми и религиозни наметнувања.

Иако го прифаќаат терминот сатанист, тие не го почитуваат и не веруваат во сатаната. Наместо тоа, тие ја обожуваат рационалноста, индивидуализмот, задоволството и секојдневниот живот.

Наместо богови, тие го фалат човештвото.

„Вие сте сопственик на вашата сегашност и иднина, нема бог што одлучува за вас“, рече Хаборим, портпарол на групата, за време на прошетката низ гробниците и мавзолеите на Генералните гробишта во Сантијаго. Тој забележува дека фигурата на сатаната е чисто симболична и нивните ритуали се изведуваат „за да се извлечат емоциите и да се остави интелектот настрана“.

Хаборим и другите членови на Храмот на Сатаната во Чиле зборуваа под услов нивните вистински имиња да не се користат, особено кога многумина имаат јавни работни места, наведувајќи ги зголемените закани.

Додека холивудските филмови како „Бебето на Розмари“ и ТВ сериите како „Вистински детектив“ помогнаа да се прикаже идејата за сатанистите како поврзана со жртви, зло, болка и смрт, современите групи како чилеанскиот Храм на Сатаната се силно против злоупотребата на животните, забрануваат припадност на луѓе со криминални досиеја, гледаат на задоволствата како задоволство наместо грев и не го искажуваат своето мислење освен ако не бидат прашани.

„Не сакаме луѓе да убиваат во името на сатаната“, рече Хаборим.

За да се приклучат на чилеанскиот Храм на Сатаната, од апликантите се бара да поминат низ долг процес кој вклучува пополнување формулар, прикажување доказ дека немаат криминално досие, да бидат интервјуирани од специјална комисија и, конечно, да бидат оценети од психолог.

Откако ќе бидат прифатени, членовите можат да изберат ново име – обично име на демон или потклекнат ангел – со кое ќе бидат идентификувани внатре во Храмот и меѓу другите соработници.

Основан во 2021 година, Храмот на Сатаната во Чиле има 100 членови, а повеќе од 400 луѓе се пријавиле да се приклучат во изминатите неколку недели, рече Хаборим. Интересот се зголеми на крајот на јули, кога групата официјално побара од Министерството за правда на земјата легално да ја признае како религиозно здружение.

Следеше медиумско лудило, кое започна жестока дебата и предизвика мешаница меѓу главните религиозни деноминации во Чиле.

„Историјата на сатанизмот е добро позната (и) честопати беше причина за трагедии“, рекоа во заедничката изјава водачите на неколку цркви во Чиле, вклучително и католичката, англиканската, еврејската и евангелистичката.

Следејќи ги чекорите на Црквата на Сатаната основана во 1966 година од Антон Шандор Лавеј, современите сатанисти го фалат скептицизмот и логиката над небесните или натприродните суштества. Нејзините следбеници се слободни да ги формулираат своите верувања, обреди и духовни практики.

Многу самонаречени сатанисти и луциферисти се атеисти, други се вештерки или веруваат во моќта на магијата.

„Ние прифаќаме дека постојат одредени основи, и академски и езотерични, кои му даваат значење на нашето постоење и реалност“, рече Азазел, кој се откажа од јудаизмот пред четири години и, една година подоцна, го основаше Храмот на Сатаната во Чиле.

Неговите зборови резонираат во темнината на одајата и се прошарани со скандирања, плескање, мантри и читања на пасуси од сатанската Библија и Библијата на противникот, главните насоки на групата.

Исто како Азазел, други се свртеа кон Храмот на Сатаната поради разочарување од традиционалните религии. Новите собранија вклучуваат не само окултисти и езотеричари, туку и католици, Евреи, протестанти и евангелисти.

„Во сатанизмот нема решенија или апсолутни вистини. Ти си свој бог и ја создаваш својата реалност“, вели Кали Ма, студент по стоматологија, родена и израсната во семејство на Јеховин сведоци. „Ако ги споредиме и двете, Јеховините сведоци се вистинската секта“, рече таа. „Не ти дозволуваат да правиш одредени работи, ти кажуваат како да се облекуваш, што да правиш, како да се однесуваш, дали да пуштиш брада или не“.

Нестор да Коста, експерт за секуларизам и религија на Католичкиот универзитет во Уругвај, рече дека приливот на луѓе кои бараат одговори преку различни перспективи може да биде поврзан со потрагата по помалку догматски пристапи.

„Тоа може да биде прилагодување на верската страна на луѓето кои го напуштаат католицизмот, но продолжуваат да веруваат во нешто“, рече тој.

Не е јасно дали чилеанската влада законски ќе го признае Храмот на Сатаната како легитимна религиозна асоцијација, но самото негово постоење веќе помогна да се поттикне дискусија која до неодамна беше незамислива во ова конзервативно општество. (АП)