Светските лидери имаат нов проблем – понижувањата на Трамп во Овалната соба

Тоа се новите Игри на глад (дистописка телевизиска серија) во светската политика – телевизиското ничкосување во Овалната соба од страна на претседателот Доналд Трамп.

Јужноафриканскиот претседател Сирил Рамафоса беше најновиот лидер кој стана реквизит на МАГА во средата, откако Трамп му држеше предавање за лажните тврдења дека белите јужноафрикански земјоделци се жртви на геноцид.

Странските лидери сега влегуваат во светото дувло на американскиот претседател – кој води прес-конференции како да се натпревари во кафез на ВВЕ (кечерски борби во кафез) – на свој ризик.

Трамповите критики се метафора за американската надворешна политика која е непредвидлива, политизирана и преплавена со теории на заговор. Како што открија и Украина и Јордан, колку е поранлива една земја, толку понепријателски може да биде приемот.

Со оглед на растечките политички ризици од појавувањето во Овалната соба, не би било изненадувачки ако некои лидери повторно размислат за она што некогаш беше посакувана покана, а сега е политичка стапица. Ова би можело да има дипломатски последици, при што земјите од глобалниот Југ, како Јужна Африка, сега повеќе гледаат кон Кина отколку кон САД.

Рамафоса знаеше што му се подготвува. Нему му се придружи неговиот бел министер за земјоделство во новата мултирасна коалициска влада. Пријателите на Трамп, големите шампиони во голф во Јужна Африка, Ерни Елс и Ретиф Гусен, исто така беа драфтувани.

Но, тоа не го спречи Трамп да ги затемни светлата и да изведе мултимедијална претстава со десничарска пропаганда за Јужна Африка. „Смрт, смрт, смрт“, рече тој, додека прикажуваше статии за убиствата на белите Африканци.

Прашањето за порамноправно сопствеништво на земјиштето е едно од најсложените наследства од годините на владеење на малцинствата во Јужна Африка. Но, како што објасни Рамафоса, нема систематски обид да се избрише заедница врз основа на раса или етничка припадност – дефиницијата за геноцид. И повеќето жртви на насилни злосторства се црнци.

Зеленски го засенува секој состанок

Секој состанок во Овалната соба сега се одржува во прогонувачката сенка на бруталната инквизиција на украинскиот претседател Володимир Зеленски од страна на Трамп и потпретседателот Џеј Ди Венс во февруари.

Рамафоса се чинеше дека научил од тој шок. Иако беше вознемирен, тој реагираше со збунетост, а не со отворен гнев на заседата на претседателот. Трпеливо се обидуваше да му ги објасни фактите на Трамп – не дека тоа направи некаква разлика.

„Тие се погубуваат, а случајно се белци, а повеќето од нив се земјоделци“, рече Трамп. „Не знам како го објаснувате тоа.“

Кај повеќето претседатели, фотографирањето во Овалната соба е досадна работа. Соработниците на печатот брзаат да го слушнат секој лидер како изговара фрази за силните односи меѓу двете земји. Понекогаш новинарите можат да постават неколку прашања пред да бидат изнесени надвор да чекаат формална прес-конференција подоцна во текот на денот.

Ова се промени во вториот мандат на Трамп, кој ги урна дури и оние бариери на пристојност што претседателот ги остави на место во својот прв круг.

Овалната соба сега е попреполна и побучна.

Ванс често седи на софата во Белата куќа покрај членовите на кабинетот кои чекаат да се нафрлат. Ова е невообичаена улога за потпретседателот. За време на администрацијата на Обама, тогашниот потпретседател Џо Бајден често ги избегнуваше рефлекторите на задниот дел од просторијата. Посетителите на Трамп мора да го поминат шпалирот на медиумската група на МАГА барајќи, како претседателот, вирални моменти. За време на посетата на Зеленски, еден таков новинар го праша претседателот на Украина, кој носи воена јакна во чест на војниците на фронтот, зошто не носи костум за да покаже почит.

Многу длабоки проблеми остануваат во Јужна Африка од крајот на апартхејдот и годините корумпирано и хаотично лидерство од страна на Африканскиот национален конгрес откако претседателот Нелсон Мандела се повлече. Може слободно да се каже дека ниту едно од тие прашања воопшто не беше помогнато од лудориите на Трамп. Но, тоа очигледно не беше поентата. Претставите на претседателот во Овалната соба се за сигнализирање до базата на МАГА – очигледно, во овој случај, нејзините бели националистички елементи.

Брендот на Трамп се базира на тоа да биде аутсајдер и деструктивец. Тој се врати на функцијата решен да ги урне глобалните политички и трговски системи што ја зголемија моќта на САД, но за кои вели дека ги ограбуваат Американците. Има ли подобар начин да се демонстрираат квалификациите на моќник „Америка на прво место“ од прекорување на странците на телевизија?

Понекогаш, спектаклот се чини дека е во корист на еден човек – Елон Маск. Могулот роден во Јужна Африка беше во собата со Рамафоса во средата откако се пожали на Икс за дискриминацијата врз белците во Јужна Африка.

Ставовите на Маск беа објавени и за време на посетата на Овалната соба од страна на британскиот премиер Кир Стармер, кога Венс се пожали на она што тој го нарече ограничување на слободата на говорот во Велика Британија врз технолошките фирми во американска сопственост. Стармер, школуван од неговите неделни појавувања на Прашањата на премиерот во Долниот дом, брзо и кратко возврати. „Имаме слобода на говор многу, многу долго време во Обединетото Кралство и тоа ќе трае многу, многу долго време“.

Кој лидер најдобро се справи со Трамп во Овалната соба?

Ритуалното понижување на Трамп кон неговите посетители значи дека светските лидери сега имаат нова комплексна димензија на нивната подготвителна работа.

Тие мора да размислат како ќе се претстават кај своите електорати дома. Ако не успеат да му се спротивстават на Трамп, ќе изгледаат слаби. Ако возвратат силно, можеби ќе добијат домашен поттик – како Зеленски – но би можеле да ги оштетат своите национални интереси ако го остават Трамп да негува злоба.

И лидерите мора да се обидат да избегнат да бидат заробени пред камера додека Трамп вели или прави нешто што ја нагласува нивната релативна слабост во споредба со Соединетите Американски Држави.

На пример, во февруари, кралот Абдула од Јордан изгледаше длабоко непријатно додека Трамп го притискаше да прифати бегалци од Газа. Таквиот прилив би можел да ја наруши кревката политичка рамнотежа на Јордан и самата монархија. Сепак, Абдула исто така знаеше дека неговата земја зависи од американската помош за безбедност, па затоа не можеше да го побие својот домаќин.

Зеленски беше уште еден молител. Откако беше исфрлен од Белата куќа поради луто реагирање на барањата на Венс за благодарност, тој помина недели обидувајќи се да се поправи.

Најуспешните посетители на Овалната соба се оние кои му даваат пофалби на Трамп без премногу да се понижуваат.

Со театарска претстава, Стармер извади писмо од кралот Чарлс III со кое го поканува Трамп на државна посета и продолжи да зборува за тоа како ова е голема чест бидејќи Трамп веќе имал слична покана од покојната кралица Елизабета II. Стармер не е познат како роден политичар, а дома доби највисоки оценки за неговата необично вешта изведба.

Францускиот претседател Емануел Макрон го создаде прирачникот за вториот мандат за корекција на дивите лаги на Трамп кога ја стави раката на зглобот на американскиот претседател кога лажно тврдеше дека Европа ќе ја добие назад помошта што ја даде во Украина. „Не, да бидам искрен, плативме. Плативме 60% од вкупниот напор“, рече Макрон.

Се чинеше дека Макрон ужива во жестокиот политички чин на пресметката во Овалната соба. Но, тој внимаваше да ги засити своите изјави со голема доза на „Драги Доналдови“.

Друг лидер кој се бори да биде мост помеѓу Европа и Трамп е италијанската премиерка Џорџа Мелони. Како десничарска популистка која често го посетува Мар-а-Лаго, Мелони имаше предност да биде меѓу пријатели.

Но, како силен поддржувач на Украина, таа беше на чувствителна основа која ја измазнуваше со вешти политички вештини. Во еден момент, Мелони го прекина својот преведувач и самата ги презеде должностите на преведувачот за да се осигури дека Трамп целосно разбрал една поента за зголемувањето на трошоците за одбрана од страна на Италија.

И таа се здоби со наклонетост со усвојување на трамповскиот жаргон, велејќи му на претседателот дека тие можат „да го направат Западот повторно голем“.

Ниту еден странски лидер не се соочи со толку голем домашен притисок во Овалната соба како канадскиот премиер Марк Карни. На крајот на краиштата, тој штотуку победи на избори кои беа доминирани од непријателство околу барањата на Трамп да ја анектира Канада со тоа што ќе се завитка во знамето со јаворов лист.

Карни се обиде да разговара со Трамп на начин што магнатот за недвижности, кој стана претседател, би го разбрал. „Постојат некои места што никогаш не се на продажба“, рече тој. „Откако се сретнав со сопствениците на Канада во текот на кампањата… таа не е на продажба, никогаш нема да биде на продажба.“

Кога Трамп рече: „Никогаш не вели никогаш.“ Карни се сврте кон камерите и промрмори: „Никогаш, никогаш.“

Сепак, Трамп го имаше прерогативот на водителот на последниот збор – уште една опасност за светските лидери што ја посетуваат Овалната соба. Тој продолжи со тирада за тоа колку е неправедно што САД носат голем дел од трошоците за воена одбрана на Канада, а потоа им рече на новинарите да си заминат. Карни не можеше да каже ниту еден збор. (Си-Ен-Ен)