Што сакаме од Македонија? – прашува деканот на факултетот за словенска филологија во Софија

„Да се ​​сопне Македонија на нејзиниот пат кон Европската унија не е само морално неодбранливо, тоа е геополитички глупаво“, пишува на својот блог Бојко Пенчев, литературен критичар и културолог, кој е и декан на Факултетот за словенска филологија на Универзитетот „Св. Климент Охридски“ во Софија. Пенчев активен учесник во јавниот дискурс во Бугарија за повеќе теми. Ставот на Пенчев, кој го пренесоа повеќе бугарски медиуми, е дека Бугарија со блокадата е на пат да направи капитална политичка грешка со историски последици.

Еве што напиша Бојко Пенчев:

„Не можејќи да се справи со растечката епидемија, исплашена од кенкавите и неспособни, но инаку дрски протести, владата се обидува да покаже мускули барем на темата ‘Македонија’. Сè започна со ВМРО, која во надувување на овие хистерии виде шанса да го подигне својот рејтинг над прагот од 4 проценти за влез во парламентот. И сега, заради некои избори на пролет, Бугарија е на пат да направи капитална политичка грешка со историски последици.

Тука и таму во медиумите ќе најдеме признание дека бугарската позиција е неразбирлива за Европа. Така е, но не не ја разбираме и внатре во Бугарија. Што точно сакаме од Македонците за да им го отвориме патот кон ЕУ? Ако ја прашате Екатерина Захариева, потоа (Ангел) Џамбаски и конечно некој од улицата, ќе добиете сосема различни одговори. Во исто време, Захариева и Џамбаски ќе тврдат дека бранат позиција за која постои национален консензус. А кој е тој?

Наш национален консензус е дека сакаме Македонците да признаат оти тие, всушност, се Бугари.

Што не може да се случи и не може да се каже официјално и јавно. Затоа започнуваат пресврти:

Зошто си го нарекле јазикот ‘македонски’? Ние не даваме!

Како што ќе решат, така ќе го наречат, тие се независна држава. Дури и да е еден до еден со литературниот бугарски, тие сепак можат да го наречат ‘македонски’. И тој не е ист. Во Бугарија се преведуваат и објавуваат македонски автори речиси 30 години, но „државниците“ сè уште не сакаат да ги признаат реалностите. Какво значење имаат чисто јазичните изјави за блискоста и разликата?! Ајде, ако тие сакаа да го нарекуваат нивниот јазик ‘бугарски’, а ние бевме ‘против’ затоа што имаме авторски права, ќе имаше некаква логика.

Требало да да ги признаат бугарските корени на јазикот и идентитетот? Молам?! Да ги признаат ‘корените’, една метафора?! Ова е апсурдно! Како Борис Џонсон да не помисли да тропне на маса и да побара од Белата куќа да ги препознае англиските корени на американскиот идентитет.

Во учебниците пишувало дека Бугарите биле ‘фашистички окупатори’ за време на Втората светска војна. Тоа е прашање на толкување. Всушност, дали БСП призна дека во нашата земја немало фашизам и респективно ‘антифашистичко движење’? Може ли во Бугарија да имало ‘фашисти’, а да се лутиме ако Македонците ги нарекуваат бугарските окупациски единици на Новите територии ‘фашистички’?

Јасно е дека ние, Бугарите, сме воспитани да ја гледаме Македонија како збунето дете кое залутало и ги заборавило своите родители. И што правиме од ова дете?! Како што се пее во познатата песна на ‘Контрол’ од почетокот на 90-тите: ‘Не можете да му дадете ништо, затоа удри со лопатата каде што готвиш’.

Време е нашите државници и жени да се сетат на

параболата за кралот Соломон и двете жени кои се скарале за вистинската мајка на едно дете.

Кога Соломон понуди да го раздели пресекувајќи го на половина, вистинската мајка рече: ‘Земи го, само одржувај го жив’. Ако Бугарија е вистинска мајка за Македонија, време е да ги пуштиме Македонците на слобода таму каде што одлучија.

Да се ​​сопне Македонија на нејзиниот пат кон Европската унија не е само морално неодбранливо, тоа е геополитички глупаво. Предавство на бугарските национални интереси е да се работи Северна Македонија да остане поделена држава, оставена надвор од ЕУ, распарчена од секакви конфликти и со право да обвинува дека Бугарија е виновна за сето ова“.