„Се плашиме од смртта, но немаме друг избор“: И Русите и Украинците трпат големи загуби

И оние што напаѓаат и оние што се бранат на руско-украинскиот фронт мораа да платат висока цена во првата недела и половина од украинската контраофанзива. За тоа сведочат приказните на украинските војници и руските затвореници, со кои разговарале новинарите на „Вашингтон пост“ и на „Волстрит џорнал“.

За тешките борби може да се процени објавите на телеграмскиот канал на заменик-министерот за одбрана на Украина Ана Малјар, каде што понекогаш известува за напредок од неколку стотици метри, на пример, на 14 јуни – за 200-500 метри во насока Бахмут и за 300-350 метри – во Запорожје. Според нејзините информации, од понеделникот вечерта се ослободени седум населени места. Шест од нив се наоѓаат на периферијата на окружниот центар Велика Новоселка во регионот Донецк.

Поддршката ја немаше

Токму во Велика Новоселка на 5 јуни нападна единица на 37-та бригада на вооружените сили на Украина. По 20 минути беше под минофрлачки оган. За час и половина беа уништени пет оклопни возила, изјави за „Вашингтон пост“ 30-годишен војник со кодното име „Дрвосечач“: „Бевме на терен без поддршка од тенкови или тешка артилерија. На нас од три страни пукаа минофрлачи. Не можевме да направиме ништо“.

Според друг борец, со кодното име „Сериј“, француските возила AMX-10 RC (исто така наречени тенкови на тркала) кои учествуваат во нападот не можеле да го издржат ударот и не можеле да ги заштитат војниците.

Од речиси 50 луѓе кои учествуваа во операцијата, 30 не се вратија – тие беа убиени, ранети или заробени, вели „Дрвосечач“. Уште двајца членови на неговиот екипаж се тешко повредени. Самиот бил ранет во рамото и ползел околу 300 метри за да се засолни во шумскиот појас.

„Сите чекаа да имаме некаква поддршка, но, за жал, поради некоја причина немаше“, рече тој. Командантот на единицата имал мало искуство, а кога не добил артилериска поддршка, „влегол во конфузија“.

По двочасовното бомбардирање, Русите или останале без муниција или се измориле, а другите украински единици ги прегазија нивните позиции, рече „Дрвосечач“. Налетот на неговата единица ги пренасочи непријателските сили. Во следните денови беа ослободени неколку села.

Борците на 35-та одделна поморска бригада, без западно оружје, во неделата го окупираа селото Сторожево, а во понеделникот Макаровка, изјави нејзиниот портпарол Сергеј Козачински. Според него, во бригадата само мал број војници биле обучени во Велика Британија, Норвешка и Шпанија, но сите „се решени да го истераат непријателот од нашата територија и брзо да ја прекинат војната“.

„Падна борбениот морал на фронтот“

За разлика од Украинците, моралот е низок во руските редови, изјавија за „Волстрит џорнал“ неколку воени заробеници во областа Велика Новоселка. Според регрутот од Владивосток, неговата единица ги пресретнала разговорите на украинските војници и точно знаела каде ќе нападнат, но не можеле да направат ништо: „Си кажавме дека нема да можеме да се спротивставиме на контраофанзивата“.

Поранешен работник во магацин рече дека гранатирањето во близина на селото Старомајско (во близина на Макаровка), на кое им се придружиле американските оклопни транспортери MaxxPro, било „толку интензивно што беше невозможно да ги кренеме главите“. Војниците кои зазедоа позиции десно од него побегнале. Оние од левата страна престанале да одговараат на радио повиците. Тој и уште тројца останале во ровот. Еден од нив се застрелал себеси, а тој и уште еден војник се предале. Вториот фрли граната, при што рани неколку Украинци додека ги врзуваа заробениците. Го застрелаа.

„Моралот на фронтот падна“, рече војник од „Штурм Z“ за „Волстрит џорнал“. Жител на Санкт Петербург, кој имал искуство во воена служба, издржувал казна за дистрибуција на дрога и отишол во војната со надеж дека ќе добие амнестија по шестмесечниот стаж. Во зимата, тој учествуваше во офанзивните операции во регионот на Донецк. Тие беа потиснати во нападот, така што, според него, „дадовме 10 од нашите животи за еден“ Украинец. На четите им беше наредено да пукаат на оние кои се повлекуваат или одбиваат да нападнат. Еднаш слушнал на радио како е дадена таква наредба и потоа стигнала порака дека е извршена. „Бевме третирани како говеда“, рече заробеникот.

„Се плашиме од смртта“

68-та одделна егерска бригада на вооружените сили на Украина учествуваше во крвавите битки за Вухледар во зимата; според командантот на вториот баталјон (кодно име „Делфин“), тој изгубил повеќе од 100 од неговите 700 војници.

Сега тие научија да се борат во урбани средини и да користат американски борбени возила на пешадија за да ги потиснат непријателските точки од каде се пука. Минатиот четврток „Делфин“ со 60 подредени напредуваше во Благодатно, каде според нивните проценки имало повеќе од 100 војници од рускиот град Архангелск.

Операцијата траеше три дена. Инженерите направија премин низ минското поле, Украинците беа водени со дронови. Со оган од MaxxPro, тие ги принудија руските војници да излезат од приградските утврдувања, а потоа се движеа од куќа до куќа. До сабота, преостанатите војници на Руската Федерација се сместија во училиштето и во домот на културата. Со помош на MaxxPro и ракетни гранати, Украинците го расчистија домот на културата, земајќи ги во заробеништво преживеаните војници. Другиот дел војниците од училиштето побегна преку излезот за итни случаи и заврши во минско поле. Само двајца успеаја да поминат живи низ него, изјавија Украинците за „Волстрит џорнал“.

Тие објавија видео како се закачува украинското знаме во Благодатно. Во операцијата единицата загуби четири лица загинати и имаше неколку ранети.

„Сериј“ од 37-та бригада, откако се одмори по крвавата битка, има намера да се врати на линијата на фронтот. Тој изјави за „Вашингтон пост“:

„Се плашиме од смртта, но разбираме дека немаме друг избор. Мора да продолжите да напредувате“.