Се бара забрана за увоз на возила постари од 10 години и под „ЕУРО 5“ стандард
Барање за забрана на увоз на користени возила постари од 10 години и под „ЕУРО 5“ стандард, и ограничување на увоз на нови возила со минимален „ЕУРО 6“ стандард упатија 10 граѓански организации, до Владата и нејзиниот претседател.
Возилата испуштаат повеќе од 200 токсични хемиски соедниненија, кои постарите возила ги емитираат во поголема мера. Овие возила, особено со помината поголема километража, покрај зголемената емисија на ПМ честички, кои ги активираат проинфламаторните и канцерогени патишта во организмот, и другите штетни емисии на гасови, имаат зголемени емисии на многу токсичните јаглеводороди, меѓу кои бензенот, толуенот, етилбензенот, ксилените, бензо-а-пиренот. Ова се генотоксични, канцерогени и мутaгени супстанции, многу опасни по здравјето на луѓето, особено децата.
Заштитата на здравјето на граѓаните мора да биде пред сѐ.
За споредба, во регионов вакви услови имаат воведено Босна и Херцеговина, Албанија, Црна Гора.
Кои се разликите помеѓу ЕВРО 6,5,4,3,2?
Стандардите за емисии на ЕУРО се збир на регулативи воспоставени од Европската унија за ограничување на количеството на штетни загадувачи што се испуштаат од автомобилите. Секој ЕУРО стандард поставува специфични граници за различни загадувачи, како што се азотни оксиди (NOx), честички (PM), јаглерод моноксид (CO) и јаглеводороди (HC). Колку е поголем бројот на ЕУРО, толку построги се ограничувањата за емисија. Еве ги главните разлики помеѓу ЕУРО 6, 5, 4, 3 и 2:
ЕУРО 2: Стандардите EURO 2 беа воведени во 1996 година. Тие првенствено се фокусираа на намалување на емисиите на јаглерод моноксид (CO) и јаглеводороди (HC) од бензинските (бензински) мотори и емисиите на честички (PM) од дизел моторите.
ЕУРО 3: Стандардите EURO 3 стапија на сила во 2000 година. Тие дополнително ги заостри ограничувањата на емисиите на CO, HC и PM и ги воведоа првите ограничувања за емисиите на азотни оксиди (NOx) и за бензинските и за дизел моторите.
ЕУРО 4: Стандардите EURO 4 беа имплементирани во 2005 година. Тие значително ги намалија емисиите на NOx од дизел моторите, со цел да се справат со растечката загриженост за загадувањето на воздухот во урбаните области.
ЕУРО 5: Стандардите EURO 5 беа воведени во 2009 година. Тие дополнително ги намалија границите за емисиите на NOx и PM од дизел моторите. Дополнително, стандардите EURO 5 наметнаа построги ограничувања за емисиите на честички (PM) од бензинските мотори.
ЕУРО 6: Стандардите ЕУРО 6 беа имплементирани во две фази: ЕУРО 6а во 2014 година и ЕУРО 6б во 2017 година. Овие стандарди донесоа најзначајни намалувања на емисиите до сега. EURO 6 воведе строги ограничувања за емисиите на азотни оксиди (NOx) и од бензинските и од дизел моторите, заедно со дополнително намалување на емисиите на честички (PM) од дизел моторите.
EURO 6d-TEMP и EURO 6d: Ова се дополнителни проширувања на стандардите EURO 6 кои поставуваат уште пониски граници на емисија. EURO 6d-TEMP беше воведен во 2019 година, а EURO 6d во 2020 година. Овие стандарди дополнително ги намалуваат емисиите на NOx во реалниот свет и вклучуваат поригорозни процедури за тестирање за да се обезбеди усогласеност при различни услови на возење.
EURO 6d-TEMP и EURO 6d станаа најактуелните и најстроги стандарди за емисија, фокусирајќи се на намалување на штетните загадувачи и промовирање на почисти и поеколошки автомобили. Важно е да се напомене дека секој ЕУРО стандард се применува на различни типови автомобили (на пр. автомобили, камиони, автобуси) и може да има различни датуми на имплементација за новите модели на автомобили. ЕВРО стандардите продолжуваат да се развиваат за да се решат зголемените грижи за квалитетот на воздухот и влијанијата врз животната средина.