Почина Михаил Ренџов, мајстор на поетскиот збор
Почина Михаил Ренџов, еден од најреномираните македонски поети, авторот на неповторливите „Псалми“, „Јас. Елегии“, „Вечната бесконечната“…прозаист и преведувач, објави неговиот син, музичарот Петар Ренџов. Имаше 88 години.
Ренџов завршил Правен факултет, но неговата голема љубов беа поезијата и литературата, па со години работел во Националната и универзитетска библиотека „Свети Климент Охридски“ во Скопје и беше е член на Друштвото на писателите на Македонија (ДПМ).
Автор е на дваесетина збирки поезија, меѓу кои и „Иселеник на огинот“ (поезија, 1965); „Ноќно растење на зборот“ (поезија,1967); „Каде од оваа страна“ (поезија, 1968, „Издишки“ (поезија, 2013). Го превел и епот „Гилгамеш“.
Последната поетска збирка „Зраци“ ја објави во 2023.
„Најновиот поетски ракопис на Михаил Ренџов е вчудовидувачки екстракт од неговото раскошно поетско искуство. Светлината и топлината од неговата поезија овој пат ги добиваме преку извонредна серија лирски минијатури, елиптични поетски вињети, именувани ‘Зраци’. Секоја песна, секоја минијатура е еден нов зрак поетска светлина. Како поклоник на аскетски строгиот поетски израз, Михаил Ренџов со најновиот ракопис моќно ни ја докажува максимата ‘помалку е повеќе’. Во секоја песна, во секој стих е компримирана огромна творечка енергија, а песните се едновремено и едноставни и повеќеслојни. Песните на Ренџов се сочинети од само неколку збора, но благодарение на несомнената вдахновеност и врвното поетско мајсторство, во секоја нова лирска минијатура преку лаконски пласираните стихови и поетски слики нè пречекува ново изненадување. Секој текст нè тера да го препрочитуваме одново и одново, откривајќи нови пластови значење“, рече на промоцијата на „Зраци“писателот Владимир Мартиновски.
Во 2022 го доби орденот „Свети Никола“, што се доделува на заслужни граѓани кои се родени и потекнуваат од Штип.
„Животот е како вруток. А, врутокот е во детството и младоста, доба исполнета со забава. Токму тоа време е основа на творештвото на секој автор. Секој човек, па и поетот, е како испосник, кој во себе го носи тоа време и додека е жив, создава и твори. Затоа, само детсвото и младоста не се забораваат“, изјави Ренџов во таа пригода.