Писмата што ги оставија очајните руски војници додека бегаа

ИЗЈУМ, Украина – Околу 10 дена пред украинските сили да го вратат градот Изјум минатиот викенд, руските трупи стационирани овде беа толку деморализирани што подготвија писма во кои ги молеа своите претпоставени да ги повлечат назад.

10-те рачно напишани писма, датирани од 30 август, беа оставени во двокатна станбена куќа каде што Русите престојуваа, а подоцна беа пронајдени од украинските војници кои ги доставија писмата до „Вашингтон пост“ на преглед. Тие сликаат портрет на уништени војници очајни за одмор и загрижени за своето здравје и морал по неколкумесечни борби.

„Одбивам да ја завршам мојата должност во специјалната операција на територијата на Украина поради недостаток на денови за одмор и морална исцрпеност“, напиша човек кој се идентификуваше како командант на противвоздушен ракетен вод од регионот на Москва.

Друг војник побара да биде ослободен поради „влошување на моето здравје и непримање на потребната медицинска помош“. Друг, пак, рече дека доживува „физичка и морална исцрпеност“.

Други, пак, се жалат дека им е забрането време за одмор па и за семејни обврски, вклучително и да се венчаат и да бидат сведоци на раѓање на дете.

Сличниот стил во кој биле напишани 10-те писма сугерира дека војниците, уморни и обесхрабрени, се здружиле за да ги подготват. Писмата го привлекоа вниманието на украинските војници кога првпат пристигнаа во Изјум, од кој Русите набрзинасе повлекоа, а некои беа споделени на социјалните мрежи.

Автентичноста на писмата не е потврдена од независни форензички експерти, но оригиналните документи доставени до „Пост“ на преглед беа меѓу купиштата предмети – од чизми и униформи до шарени писма за поддршка од руски ученици – кои беа напуштени откако Русите побегнаа од извонредно брзиот украински напредок што го стави речиси целиот регион Харков повторно под украинска контрола за неколку дена.

Извештајот од 23 август, адресиран до командантот на руската дивизија со моторизиран топ, означен како „ВРВНА ТАЈНА“ и „крајно итен“, исто така бил оставен во истата куќа, во кој се опишува како четворица руски војници биле убиени, а еден бил ранет од украинскиот артилериски оган во селото Камјанка, околу 110 километри северно од Изјум во близина на руската граница.

Севкупно, содржината на куќата помага да се реконструира извонредниот пресврт на настаните што доведоа до брзото повлекување на Русија од регионот Харков, каде што во многу случаи војниците бегаа едвај водејќи борба.

Штом Украинците почнаа да напредуваат кон Изјум, Русите кои беа сместени овде со месеци имаа доволно време да уништат што не можат да носат.

Тие ја запалија зградата на градскиот совет каде што поставија марионетска влада, запалија експлозив на дел од воениот хардвер што планираа да го напуштат и разнесоа стратешки мост. Во тој процес, рекоа цивилите, тие оставија дел од сопствените сили заглавени на другата страна без друг избор освен да одат или да трчаат преку оштетениот мост за да заминат.

Непосредно пред Украинците да го вратат градот, велат жителите, руските трупи воведоа 24-часовен полициски час, а потоа влегоа во домовите на цивилите и претураа во плакарите за облека за да не бидат видени во нивните униформи. Некои потоа избегале пеш или со велосипед, раскажуваат жителите.

Пред да ја украдат облеката на локалните жители „тие дури и не обрнуваа внимание на тоа кој живее таму или дали е некој на нивна возраст, тие само ги отворија плакарите“, рече Тања Лукијанинка (32), која го премина скршениот мост и одеше во центарот на градот со својата ќерка и пријателите во средата носејќи украински знамиња во чин на прослава.

Ќерката на Лукијанинка, Хенриета (14), рече дека дознала за полицискиот час на руските радио станици – но со дотерување на украинските канали почнала да разбира зошто руските сили одеднаш биле толку загрижени.

„Слушнавме дека некаде на периферијата на Изјум кренале украинско знаме“, рече таа. „Бевме многу среќни“.

Русите имаа намера да отворат училишта во Изјум непосредно пред украинската офанзива да ги спречи нивните планови. „Ние не ги ставивме нашите деца на списокот за упис“, рече Лукијанинка. „Тие само се обидуваа да шират пропаганда“.

Руската пропаганда беше сеприсутна, рече Лукијанинка, но таа не ги промени срцата или умовите. Наместо тоа, рече таа, пораките им се допаѓаат главно на луѓето кои веќе биле руски симпатизери. Некои од тие луѓе остануваат во градот, рече таа, додавајќи дека се надева дека ќе ги променат своите ставови сега кога Украина повторно ја презеде контролата.

Писмата што го опишуваат недостатокот на волја на војниците да се борат се во целосна спротивност со купот писма на ученици од град во близина на Москва кои ги охрабруваат војниците – јасен пример за тоа како наративот на Кремљ за војната се прикажува во руските училишта. Сепак, дури и децата во Русија изгледаа свесни дека војниците што се борат во Украина се соочуваат со тешки околности.

„Здраво, не знам кој ќе го добие ова писмо, но знам дека ти е навистина тешко во моментов“, напиша девојката по име Настја. „Затоа сакам да ве поддржам. Можно е да сте гладни, да ви е ладно, да сакате да одите дома кај вашето семејство или можеби да сакате да се вратите кај пријателите од вашето детство“.

Момчето по име Леонид пишува: „Ти ги штитиш мирните цивили, ја исполнуваш главната должност на секој човек. Мислам дека војната е нешто многу лошо и страшно. Има смрт на невини луѓе, уништување, кога не можеш да живееш нормален живот, кога остануваш без дом, без работа, а ги губиш блиските. Се надевам дека ќе останете таму и ќе успеете да постигнете целосна победа! Со среќа! Верувам во тебе!”

На влезот во неодамна ослободениот град во средата, под знакот за Изјум, валкано руско знаме лежеше стуткано на влажната земја.

Една постара жена која одеше во близина на скршениот мост во средата рече дека нејзиниот сопруг загинал во ракетен напад на 9 јуни. Таа одби да раскаже за тоа, велејќи дека веќе претрпела премногу.

Областа околу главниот плоштад во градот сега изгледа апокалиптично.

Речиси секоја зграда е оштетена ако не е уништена. Продавниците се целосно ограбени. Еден сопственик на продавница насликал „Нема пиво или вотка“ од надворешната страна на неговата продавница. Некој друг насликал „Z“ на врвот на пораката. Украинските трупи беа позиционирани низ градот, некои го насочуваа сообраќајот подалеку од патиштата блокирани од напуштената опрема, а други помагаа да се движи сообраќајот преку понтонскиот мост набрзина поставен за да се овозможи сообраќајот да тече помеѓу двете страни на градот.

Возачот на „Вашингтон пост“, кој е од Изјум и не ги видел своите родители од пред инвазијата, тропна на нивната порта во средата попладне. Нивната куќа е оштетена од гранатирање, а руските војници дури се обиделе да спијат таму, додека мајка му не им кажала да си одат.

Кога неговиот 60-годишен татко ја отвори вратата, синот го прегрна – татко му блескаше преку неговото рамо. Тогаш неговата мајка истрча надвор, плачејќи од радост додека му се фрли во прегратка. (Вашингтон пост)