Новото откритие покажува дека животот пристигнал на Земјата од вселената

Научниците за прв пат открија еден од клучните градежни блокови на молекулата на РНК во примероците земени од астероидот Рјугу.

Новото откритие укажува на можноста дека градежните блокови неопходни за потеклото на животот пристигнале на нашата планета од вселената и дека рудиментирани форми на живот би можеле да постојат на друго место во Сончевиот систем.

Според студијата објавена во списанието Nature Communications, јапонските научници го анализирале примерокот земен од астероидот со јапонското вселенско летало Хајабуса2. Во него пронајдоа урацил, една од петте нуклеобази кои го сочинуваат нашиот генетски код. Тие откриле и ниацин, односно витамин Б3, кој е клучен за метаболизмот на живите организми, и многу други органски молекули, вклучувајќи 15 аминокиселини.

Урацил (U) е една од четирите нуклеотидни бази во РНК. Останатите три се аденин (A), цитозин (C) и гванин (G). ДНК нема урацил, туку има тимин (Т), кој има поголема отпорност на фотохемиски мутации и го прави генетскиот запис потраен.

Првиот живот бил РНК живот

Според најприфатената теорија, првиот живот на Земјата бил заснован на РНК.

ДНК и РНК се клучни молекули за сè што се случува во клетката. Сегментите на ДНК се транскрибираат во РНК, а потоа РНК служи како еден вид шаблон за синтеза на протеини.

Хемичарот Ненад Раос, автор на книгата за потеклото на животот, Cookbook of Life, вели дека сè во животот на една клетка зависи од протеините.

„Протеините исто така вклучуваат ензими, а сите процеси во клетката директно или индиректно зависат од дејството на ензимите“, вели Раос.

„Без ензими, не би имало ниту молекула на ДНК, бидејќи ДНК полимеразата, ензим што го катализира формирањето на нов синџир на ДНК од четири нуклеотиди, е клучна во нејзиното размножување“, додава тој.

Што е посебно за ова откритие?

Научниците претходно открија органски соединенија во метеоритите кои паднале на Земјата. Меѓу другото, тие ги открија петте претходно споменати нуклеобази, кои се од суштинско значење за изградбата на животот каков што го знаеме. Но, проблемот беше што тие не можеа да бидат сигурни дали овие соединенија се на метеоритите пред да паднат на Земјата, или дали се пронајдени во нив поради контаминација од живи суштества од нашата планета или од ефектот на топлина за време на минување на метеоритот низ атмосферата.

„Нашето клучно откритие е дека урацилот и ниацинот, и двата од биолошко значење, се навистина присутни во вонземски средини и можеби пристигнале на „младата Земја“ на астероид и метеорит. Веруваме дека тие одиграле улога во еволуцијата на пребиотиците на Земјата , како и во потеклото на првиот живот“, вели водечкиот автор на студијата, астрохемичарот Јасухиро Оба од Универзитетот Хокаидо во Јапонија.

„Овие молекули на Рјугу беа пронајдени во недопрена вонземска средина. Беа земени примероци од астероидот Рјугу и вратени на Земјата, така што завршија во лаборатории без претходен контакт со копнена контаминација“, додаде Оба.

Анализата на причината што ја собра јапонското вселенско летало што ја стругаше површината на Рјугу е првата недвосмислена потврда дека универзумот би можел да биде полн со молекули кои биле клучни за абиогенезата, како што се нарекува појавата на првиот живот од нежива материја.

Мал, но вреден примерок

Во 2018 година, јапонската вселенска агенција JAXA ја лансираше мисијата Хајабуса2 на Рјугу, која успешно слета на површината на астероидот во февруари 2019 година.

По слетувањето, Хајабуса2 изгреба околу 5,4 грама материјал од површината, потоа го складираше во херметички затворени контејнери и се врати на Земјата во 2020 година.

Мисијата, исто така, распореди неколку ровери и лендери за да го проучат составот и структурата на астероидот.

Опасниот астероид Рјугу

Рјугу е мал астероид кој се движи блиску до Земјата. Тој е класифициран како потенцијално опасен објект бидејќи неговата орбита ја преминува орбитата на Земјата. Откриен е во 1999 година и именуван по магична подводна палата од јапонска народна приказна.

Има неправилна форма слична на дијамант со димензии од околу 1 км во дијаметар и 880 метри висина. Има многу темна површина богата со јаглерод. Се ротира околу својата оска еднаш на секои 7,63 часа и има ниско гравитационо поле, што го отежнува слетувањето на неговата површина.