Нерамномерни просечни плати во Европа: Чии граѓани земаат највисоки плати?
Кога станува збор за платите и дневните плати во земјите членки на Европската унија (ЕУ), постојат значителни разлики на кои влијаат фактори како законите и инфлацијата, поради што разликите во просечните плати се движат и до 50.000 евра годишно.
Статистиката покажува дека во 2022 година просечните годишни плати се движеле од 24.067 евра во Грција до 73.642 евра во Исланд. Највисоки годишни просечни плати се исплатени во Исланд (73.642 евра), потоа Луксембург (72.529 евра), Швајцарија (67.605 евра), Белгија (63.758 евра) и Данска (59.405 евра).
Најниски просечни плати се исплатени во Грција (24.067 евра), Словачка 24.337 евра), Унгарија (26.376 евра), Португалија (29.540 евра) и Чешка (30.967 евра).
Цената на работата
Според податоците на Евростат, просечната часовна цена на трудот во ЕУ била 30,5 евра.
Говорејќи за родовиот јаз во платите меѓу мажите и жените, се наведува дека во 2021 година тој изнесувал 12,7 отсто, а најголем јаз е забележан во Естонија од 20,5 отсто, бидејќи мажите во просек заработувале повеќе од жените.
Високите плати на Исланд се поттикнати од големиот удел на приватниот сектор во земјата кој користи колективни договори.
Исланд е исто така една од најскапите земји во светот, со постојано висока инфлација, што придонесува работниците да бараат повисоки плати.
Сепак, платите во голема мера зависат од секторот, банкарскиот оддел, стажот, годините, како и образованието и искуството.
Ова може да предизвика значителни разлики, дури и во истиот сектор, во зависност од специфичната улога на вработениот и работното место. Како такви, просечните плати во Луксембург се горе-долу исти од 2015 година.
Пазарот на трудот во Швајцарија, исто така, дели голем дел од истата понуда како Луксембург, поради тоа што двете земји се поддржани првенствено од банкарскиот и финансискиот сектор.
Национален долг
Меѓутоа, и Швајцарија има многу помали даноци во споредба со остатокот од Европа.
Целокупната грчка економија и пазар на труд сè уште се борат да закрепнат од кризата со државниот долг, што резултираше со тоа што просечните плати и минималните плати да се далеку пониски од остатокот од Европа.
Неодамна беа спроведени голем број построги мерки на пазарот на труд, како што се активности за регрутирање на помлади, свежи дипломирани специјализанти, кои можеби се помалку добро платени.
Од друга страна, Чешка се соочува со културен проблем бидејќи повеќето вработени не сакаат да преговараат за повисоки плати. Како резултат на тоа, синдикатите се исто така послаби отколку што треба и не можат да направат многу за подобрување на правата на вработените.