Луѓето од камено доба се облекле со крзно од пештерска мечка пред 300.000 години

Археолозите во Германија открија некои од најраните докази за употреба на облека, со новооткриени исечени траги на шепа од пештерска мечка што сугерира дека праисториските животни биле одрани поради нивното крзно пред околу 300.000 години.

Откритието во Шенинген, северна Германија, е возбудливо затоа што – и покрај приказите на пештерски мажи и жени обвиени во крзно во популарната култура – многу малку е навистина познато за тоа како раните луѓе ги облекле своите тела и преживеале сурови зими.

Крзното, кожата и другите органски материјали обично не остануваат зачувани повеќе од 100.000 години, што значи дека директните докази за праисториска облека се малку.

„Студијата е значајна бидејќи знаеме релативно малку за тоа како луѓето во длабокото минато се заштитувале од елементите. Од овој ран временски период, има само неколку локации кои покажуваат докази за одрана мечка, а Шенинген ја дава најцелосната слика“, вели авторот на студијата Иво Верхејен, докторант на Универзитетот Тибинген во Германија.

Пештерските мечки биле големи животни, приближно со големина на поларна мечка, кои исчезнале пред околу 25.000 години. Крзното на пештерската мечка, кое има долги надворешни влакна кои формираат воздушен заштитен слој и кратки, густи влакна кои обезбедуваат добра изолација, било погодно за правење едноставна облека или постелнина, според студијата објавена во „Журналот за човекова еволуција“ на 23 декември.

Облеката веројатно се состоела од кожи кои биле обвиткани околу телото без детално кроење. Очните игли потребни за шиење покомплексни дизајни не се појавија во археолошките записи до пред околу 45.000 години.

„Ги пронајдовме исечоците на елементите на рацете/стапалата каде што има многу малку месо или маснотии на коските, што е во спротивност со исечоците што потекнуваат од касапењето на животното“, објасни Верхејен преку е-пошта.

„Напротив, на овие локации, кожата е многу поблиску до коските, што го прави означувањето на коската неизбежно при одењето на животното“.

Локалитетот Шенинген во Германија е најпознат по откривањето на најстарите познати дрвени оружја – девет копја за фрлање и две стапчиња за фрлање – кои се користеле за убивање на плен пред 300.000 години.

Предизвикувачки е да се открие кога точно започнала употребата на облека.

Генетските студии за вошките покажуваат дека вошките од облеката се оддалечиле од нивните предци од човечка глава, вошки пред најмалку 83.000 години, а веројатно и пред 170.000 години, што сугерира дека луѓето носеле облека пред големите миграции надвор од Африка.

Коскените алатки пронајдени во денешно Мароко сугерираат дека луѓето обработувале животинска кожа пред 90.000 до 120.000 години.

„Откривме бројни остатоци од други животни со белези во Шенинген, како што се коњи и аурохи, со белези поврзани со дерењето. Како и да е, високо изолациските својства на кожата на мечките, заедно со фактот дека кожите се пофлексибилни кога се третираат правилно, ја прават кожата на мечката многу посоодветна за облека од другите големи тревопасни животни“, рече Верхејен.

Климата на локалитетот пред 300.000 години била „помалку слична на денешницата“, со просечни температури за 2 степени потопли до 2 степени поладни од денешните, додаде Верхејен. (Си-Ен-Ен)