Кој е најдобриот филм на сите времиња според 1.639 филмски критичари и 480 режисери?
Според анкетата што ја прави магазинот Sight and Sound тоа е за многумина малку познатиот филм „Жана Дилман, 23 ке де Комерс, 1080 Брисел“ на Шантал Акерман
„Жана Дилман, 23 ке де Комерс, 1080 Брисел“ на Шантал Акерман е филм од три и пол часа во кој ништо не се случува. Тоа, во секој случај, ќе биде описот што ќе го понудат многумина кои за прв пат ќе го погледнат во наредните месеци. Нивната љубопитност ќе биде поттикната од неговиот триумф во штотуку објавените резултати од анкетата на критичарите на магазинот Sight and Sound за да се одредат најдобрите филмови на сите времиња. Таа анкета се спроведува само еднаш во деценијата од 1952 година и само два пати имало поместување на врвот во тоа време: кога „Граѓанинот Кејн“ ги го зеде местото на „Крадци на велосипеди“ во 1962 година и кога „Вертиго“ му го зеде местото на „Граѓанинот Кејн“ половина век подоцна.
Најдобрите десет на овогодинешната анкета на Sight and Sound се следниве:
- „Жана Дилман, 23 ке де Комерс, 1080 Брисел“ (Шантал Акерман, 1975)
- „Вертиго“ (Алфред Хичкок, 1958)
- „Граѓанинот Кејн“ (Орсон Велс, 1941)
- „Токиска приказна“ (Јасуџиро Озу, 1953)
- „Во расположение за љубов“ (Вонг Кар Ваи, 2000)
- „2001: Одисеја во вселената“ (Стенли Кјубрик, 1968)
- „Добра работа“ (Клер Денис, 1998)
- „Мулхоланд драјв“ (Дејвид Линч, 2001)
- „Човек со филмска камера“ (Џига Вертов, 1929)
- „Пеејќи на дождот“ (Џин Кели и Стенли Донен, 1952)
Од 1992 година, списанието спроведува и посебна анкета која ги собира гласовите не на критичарите, туку само на филмските режисери, кои оваа година ја сместија „2001“ на прво место. Нејзината најдобра десетка вклучува и филмови како „8½“ на Федерико Фелини, „Огледало“ на Андреј Тарковски и „Одблиску“ на Абас Кијаростами. Првите три филма според режисерите се „2002: Одисеја во вселената“, „Граѓанинот Кејн“ и „Кум“.
Режисерите ја рангираа „Жана Дилман“ на респектабилното место број четири, изедначена со „Токиска приказна“„На страната на содржината, филмот го прикажува распадот на буржоаската белгиска домаќинка, мајка и проститутка со скратено работно време во текот на три дена“, пишува филмската теоретичарка Лора Малви на страницата на Sight and Sound за филмот.
„На страната на формата, ригорозно ја снима нејзината домашна рутина долго време и од фиксна позиција на камерата“. Како што веќе можете да замислите, овие елементи – како и фактот дека насловниот лик го игра не помалку голема филмска ѕвезда од Делфин Сејриг – создаваат уникатно доживување при гледањето.
Тој наслов не е без извесна иронија, со оглед на тоа колку дел од филмот Акерман посветува на директни прикази на средовечна жена која ги извршува домашните обврски. „Снимено во статични, долги снимки, темпото и тонот на филмот најпрво може да изгледаат бавно или здодевно“, пишува Адам Кук во видео есејот на IndieWire „’Жана Дилман’ на Шантал Акерман е вистински акциски филм“, но „при набљудување на овие домашни задачи без периферијата, тие преземаат своја драматургија“. Само со текот на времето и повторувањето „нијансите во изразите на Делфин Сејриг пренесуваат многу различни конотации“ и „најмалите детали добиваат наративна моќ и значење“.