Германски поглед: „Има нешто гнило во државата Бугарија“
Бугарија до ден денес важи за „освоена земја“, во која олигарсите ја претворија нацијата и самата земја во свој плен
Во Бугарија има нешто гнило, а многумина сметаат дека тоа се должи на уставот: во земјата не постои можност за конструктивно гласање за недоверба на владата. На секој што сака да ја урне власта во оваа земја му треба само мнозинство во парламентот, истакнува Мартин Коте, шеф на регионалното биро за Источна и Југоисточна Европа на германската фондација „Фридрих Науман“ со седиште во Софија, во анализа на предизборна ситуација во Бугарија.
За разлика од Германија, продолжува Коте, во Бугарија уставот не ги обврзува партиите и мандатарите да предложат ново мнозинство кое ќе владее со земјата кога ќе биде соборена влада во парламентот. Така, се доаѓа до точка дека ако партиите во парламентот не можат да се договорат за мнозинство, уставот автоматски наложува нови избори – како што веќе се случи пет пати во изминатите три години, при што гласачите гласаа слично секој пат и никогаш не постигнаа јасно мнозинство.
Наспроти ова, воопшто не е изненадувачки што одѕивот на гласачите постојано се намалува. Гласачите не чувствуваат дека нешто зависи од нивниот глас. Со други зборови: бугарскиот устав ја исцрпи демократијата до крај, заклучува Мартин Котее.
Оваа дијагноза дефинитивно не е поволна во моментов, кога во малата балканска држава се инфилтрира Кремљ, коментира германскиот набљудувач и продолжува: „Истовремено, корумпираните олигарси задоволно тријат раце, бидејќи партиите блиски до нив повторно се во пораст. Бугарите се заситија од хаосот во политиката во последниве години, а тоа дава можност за создавање на злонамерен сојуз меѓу олигарсите и лојалните на Москва“, смета Коте.
Затоа, според него, сеништето на мнозинството, вклучувајќи ги ГЕРБ и ДПС – партијата која во Бугарија се смета за епицентар на корумпираните структури, кои од промените во 1989 година го попречуваат конструктивниот демократски развој на Бугарија, веќе е лебди. Бугарија до ден денес важи за „освоена земја“, во која олигарсите ја претворија нацијата и самата земја во свој плен, коментира Мартин Коте.
Тој посочува дека проектираните проценти – околу 25 проценти за ГЕРБ и 15 проценти за ДПС – нема да бидат доволни за мнозинството, но постои опасност двете партии да бараат партнери меѓу помалите политички сили кои ќе им помогнат да ја преземат власта.
Во анализата посебно внимание се посветува на копретседателот на ДПС, Дељан Пеевски, кој важи за клучна фигура во корупциските процеси и кој со години зад сцената ги влече конците на бугарската политика. Во последните месеци активно се појавува на сцената и повеќе не ги крие своите амбиции за моќ, истакнува Мартин Коте.
Германскиот експерт ја анализираше и состојбата со ПП-ДБ, која, според анкетите, заостанува зад ГЕРБ за околу 10 отсто. Реформаторите, кои се партнери на фондацијата „Науман“ од 2022 година, очигледно не се чувствувале добро што имаат тенденција да соработуваат со ГЕРБ и ДПС за да ги протуркаат неопходните реформи, коментира Коте и продолжува: Старите партии успеаја да ги наметнат своите азгендина дневниот ред, додека реформаторите немаа никакви средства за притисок врз ГЕРБ и ДПС. На крајот, ова се покажа како отров за кредибилитетот на ПП-ДБ, заклучува Мартин Коте.
И други германски набљудувачи гледаат на Бугарија на позадината на претстојните избори. „Бугарија е земја во која се купува правото“, забележува од своја страна Дојчефунк, посочувајќи дека владата падна главно поради реформите во судството. Во долгата репортажа посветена на Бугарија, слушателите на Дојчландфунк“ дознаваат за „подвизите“ на Нотарот, за неоткриената афера „Барселонагејт“, за Пепи Еврото, за „Осумте џуџиња“, за поврзаноста на криминалците со претставниците. на правосудните органи, со кои биле „едно семејство“.
Златните денови на правдата во сенка во меѓувреме веќе поминаа, посочува Дојчландфунк, но како што истакна за германските медиуми новинарката на „Капитал“ Мирела Веселинова по повод серијата избори во последните години – всушност тоа е за попречување на извршувањето на вистинската судска реформа и како резултат на демократизацијата на целиот систем. (Дојче веле)