Белградската легенда Бранко Росиќ во Скопје : Најголем грев е кога новинарот станува писател
Прво станав музичар, потоа новинар и писател, а сето тоа немаше да се случи да не беше Британија, рече синоќа на промоцијата во Скопје авторот Бранко Росиќ, добитник на Медалот на Британската империја
Бранко Росиќ е еден од оние автентични ликови на белградската урбана сцена без кои овој град не би бил ист, велат хроничарите и критичарите. Кога би се направил список на културни врски меѓу Србија и Британија, неговото име би било на самиот врв, а овој новинар, писател и панкер (наредете ги по кој било редослед) има доказ за тоа – Медалот на Британската империја „за исклучителен придонес за унапредување и унапредување на културната врска меѓу Велика Британија и Србија“ што му беше доделена лично од кралицата Елизабета Втора.
Свиреше во култниот панк бенд „Урбана герила“, а подоцна и во електро групата „Берлинер штрасе“, учествуваше во создавањето на Лексиконот на ЈУ митологија, пишуваше за Playboy, Cosmopolitan, Max, National Geographic, B92 online, Fame and Press, ..Тој е еден од првите српски музичари кој дал интервју за познатиот англиски весник „Њу мјузикал експрес“ и првиот српски новинар кој доби интервју од култниот англиски музичар, мистик – Морисеј, фронтмен на некогаш познатиот бенд „The Smiths“.
Не би го очекувале, но Росиќ е ни повеќе ни помалку – машински инженер. Инаку, работи како заменик уредник на магазинот „Недељник“ каде е и новинар за култура. Росиќ е автор и на книгата „За утре најавуваат конечно разведрување“, по која наскоро ќе се снима ТВ серија, како и на романот „А така добро почна“.
И тој, со таква биографија и искуство, а синоќа откривме и шарм, харизма и исклучителна духовитост, дојде во Скопје, и во кафе-книжарницата „Буква“ го промовираше својот трет роман „Доаѓањето на матадорот“, објавен летово во издание на издавачката куќа „Лагуна“ од Белград. Промоцијата ја организираше Српскиот културно информативен центар СПОНА, а одлично ја водеше новинарот Иван Беќковиќ.
„Се обидов да го комбинирам сето тоа во овој роман, обрнувајќи внимание на две работи: да биде доволно литературен за оние кои уживаат во романите, но и да биде доволно филмски, бидејќи мојата претходна книга „За утре најавуваат конечно разведрување“ ќе добие – филмска адаптација, па не сакав да ја изневерам новата книга“, ги откри Росиќ плановите за екранизацијата.
„Затоа овој роман, „Доаѓањето на матадорот“- да цитирам една од првите женски читатели, вози од првата страница во петта брзина или, како што рече друг, ова е вртелешка на програмата за центрифуги“, заклучи авторот по поводот на објавувањето на новата книга.
– За „Матадорот“ една од хероините ја најдов на улица. Шетав низ градот Руан во Нормандија, и здогледав една убава питачка која беше толку убава што во секој момент комотно можеше да стане и да оди на некоја модна ревија. Се прашував што ја натерало една толку убава и млада девојка на 20 години да капитулира и да се предаде на питачењето и на животот на бездомник. На стотина метри од таму било местото каде што жива била запалена Јованка Орлеанка. Зад аголот имаше големи демонстрации на „жолти елеци“… И почнав да замислувам… Од таа бездомничка направив нова Јованка Орлеанка која ја тресе Европа, и на крај неа и нејзиното момче ги јаде самата револуција, што тие ја предизвикаа. Во мојот роман се среќаваат и Раскољников, и Боно од „Ју-Ту“ и Дуа Липа… Тоа е само дел од приказната, вели Росиќ, зборувајќи за својот најнов роман.
Како од новинар станал писател?
-Кај нас во Србија кога доктор пишува роман, тоа е феномен. Или инженер. Најголем грев е кога новинар пишува романи. Кога го издадов првиот роман, мислеа дека е збирка колумни, или интервјуа. Кога им реков дека јас новинар, дека пишувам роман, поинаку ме гледаа, рече синоќа Росиќ.
За неговата „љубовна врска“ со Британија…
– Кога ја добив наградата на британската кралица одржав говор во кој реков дека шетав во белградскиот Хајд парк, а многу години подоцна шетав во Хајд парк во Лондон со Марина Абрамовиќ во нејзиниот настап. Помеѓу тие две прошетки станав маѓепсан со Британија. Всушност, работи кои дојдоа од островот. Рокенрол, го замислив Пикадили во Лондон, за кој пее СМАК, го замислив Кингс Роуд во чии подруми бришат прашина Секс Пистолс, улицата Данска каде Џетро Тал го сними албумот и многу други и Бајага ја купи гитарата, улицата Карнаби каде како деца, гледавме како по таа улица се шетаат Бреговиќ и екипата, а подоцна отидов таму и купив маици со модниот знак и го сретнав Пол Велер на улица. Прво станав музичар, потоа новинар и писател, а сето тоа немаше да се случи да не беше Британија. Мојот претходен роман завршува во Манчестер, а започнува во населбата Церак Виногради во Белград, каде што живеев во зграда каде што тулите беа црвени исто како зградите во Манчестер.
А каде во собата го чува медалот на кралицата Елизабета?
-На безбедно. А писмото од кралицата Елизабета по повод наградата е на ѕидот од дневната соба, вели Росиќ.