3 август во историјата – Подморницата „Наутилус“ помина под Северниот Пол
На 3 август 1958 година, американската нуклеарна подморница „Наутилус“ го реализираше првото подморско патување до географскиот Северен Пол. Првата нуклеарна подморница во светот, „Наутилус“ нурна во Поинт Бароу, Алјаска, и патуваше 1.600 километри под ледената капа на Арктикот за да го достигне врвот на светот. Потоа се упати кон Исланд, на првиот нов и пократок пат од Пацификот до Атлантикот и Европа.
„Наутилус“ беше конструирана под раководство на капетанот на американската морнарица Хајман Риковер, брилијантен инженер со руско потекло, кој се приклучи на американската атомска програма во 1946 година и почна да работи на атомска подморница. Сметан како фанатик од неговите клеветници, Риковер успеа да ја развие и испорача првата нуклеарна подморница во светот неколку години пред предвиденото. Во 1952 година, кобилицата на „Наутилус“ ја постави претседателот Хари Труман, а на 21 јануари 1954 година, првата дама Меми Ајзенхауер скрши шише шампањ преку нејзиниот прамец кога беше спуштена во реката Темза во Гротон, Конектикат. Пуштена во употреба на 30 септември 1954 година, таа првпат работеше под нуклеарна енергија утрото на 17 јануари 1955 година.
Многу поголема од дизел-електричните подморници што ѝ претходеа, „Наутилус“ се протегаше na 97 и истиснуваше 3.180 тони. Можеше да остане потопена речиси неограничени периоди бидејќи на нејзиниот атомски мотор не му требаше воздух и само многу мало количество нуклеарно гориво. Нуклеарниот реактор на погон на ураниум произведуваше пареа која ги придвижуваше погонските турбини, дозволувајќи ѝ на „Наутилус“ да патува под вода со брзина поголема од 20 јазли.
Во раните години на работа, „Наутилус“ собори бројни рекорди за патување со подморници и на 23 јули 1958 година, замина од Перл Харбор, Хаваи, на „Операција северозападен премин“ – првото преминување на Северниот пол со подморница. На ова историско патување на бродот имало 116 морнари, вклучувајќи го и командантот Вилијам Андерсон, 111 офицери и екипаж и четворица цивилни научници. „Наутилус“ одеше на север низ Беринговиот Мореуз и не исплива на површина додека не стигна до Поинт Бароу, Алјаска, во Бофорското Море, иако го исфрли својот перископ еднаш на островите Диомед, меѓу Алјаска и Сибир, за да провери дали има радарски лежишта. На 1 август, подморницата го напушти северниот брег на Алјаска и се нуркаше под ледената капа на Арктикот.
Подморницата патуваше на длабочина од околу 150 метри, а ледената капа горе варирала во дебелина од 3 до 15 метри, при што полноќното сонце на Арктикот сјае во различни степени низ синиот мраз. Во 23,15 часот на 3 август 1958 година, командантот Андерсон му објави на својот екипаж: „За светот, нашата земја и морнарицата — Северниот пол“. „Наутилус“ помина под географскиот Северен Пол без да застане. Подморницата се појави на површина во Гренландското Море помеѓу Шпицберген и Гренланд на 5 август. Два дена подоцна, таа го заврши своето историско патување на Исланд. За командата за време на историското патување, претседателот Двајт јзенхауер го одликуваше Андерсон со Легија на заслуги.
По кариера која се протегаше 25 години и поминати речиси 800.000 километри „Наутилус“ беше деактивирана на 3 март 1980 година. Прогласена за национално историско обележје во 1982 година, првата нуклеарна подморница во светот беше изложена во 1986 година како Историски брод „Наутилус“ во Музејот на подморските сили во Гротон, Конектикат.