27 јули во историјата – Уапсен е Робеспјер, архитектот на Француската револуција

Максимилијан Робеспјер, архитектот на владеењето на теророт на Француската револуција, е соборен и уапсен од Националната конвенција. Како водечки член на Комитетот за јавна безбедност од 1793 година, Робеспјер поттикна егзекуција, главно со гилотина, на повеќе од 17.000 непријатели на револуцијата. Ден по апсењето, Робеспјер и 21 негов следбеник беа гилотинирани пред раздрагана толпа на Плоштадот на револуцијата во Париз.

Максимилијан Робеспјер е роден во Арас, Франција, во 1758 година. Студирал право преку стипендија и во 1789 година бил избран да биде претставник на обичните жители на Арас во Генералните сталежи. Откако Третиот сталеж, кој ги претставуваше обичните луѓе и пониското свештенство, се прогласи за Народно собрание, Робеспјер стана истакнат член на Револуционерното тело. Тој зазеде радикален, демократски став и беше познат како „Некоруптивниот“ поради неговата посветеност на граѓанскиот морал. Во април 1790 година, тој претседаваше со јакобинците, моќен политички клуб кој ги промовираше идеите на Француската револуција.

Тој повика на кралот Луј XVI да му се суди за предавство и се здоби со многу непријатели, но жителите на Париз доследно излегуваа во негова одбрана. Во 1791 година, тој се исклучи себеси од новото законодавно собрание, но продолжи да биде политички активен како член на Јакобинскиот клуб. Во 1792 година, тој се спротивстави на воениот предлог на жирондинците – умерени водачи во Законодавното собрание – и изгуби одредена популарност. Меѓутоа, откако народот на Париз се крена против кралот во август 1792 година, Робеспјер бил избран за востаничката Париска комуна. Потоа беше избран да ја предводи париската делегација на новата Национална конвенција.

Во Националната конвенција, тој се појави како водач на Планината, како што беше позната јакобинската фракција, и се спротивстави на жирондинците. Во декември 1792 година, тој успешно аргументираше Луј XVI да се погуби, а во мај 1793 година го охрабри народот да се крене на бунт поради воените порази и недостигот на храна. Востанието му даде можност конечно да ги исчисти жирондинците.

На 27 јули 1793 година, Робеспјер беше избран во Комитетот за јавна безбедност, кој беше формиран во април за да ја заштити Франција од нејзините непријатели, странски и домашни, и да ја надгледува владата. Под негово водство, комитетот вршеше виртуелна диктаторска контрола врз француската влада. Соочена со заканата од граѓанска војна и странска инвазија, револуционерната влада го инаугурираше владеењето на теророт во септември. За помалку од една година беа уапсени 300.000 осомничени непријатели на Револуцијата; најмалку 10.000 умреа во затвор, а 17.000 беа официјално егзекутирани, многумина на гилотина на Плоштадот на револуцијата. Во оргијата на крвопролевањето, Робеспјер успеа да исчисти многу од неговите политички противници.

На 4 јуни 1794 година, Робеспјер беше речиси едногласно избран за претседател на Националната конвенција. Шест дена подоцна, беше донесен закон со кој се суспендираше правото на осомничениот на јавно судење и на правна помош. За само еден месец, 1.400 непријатели на Револуцијата беа гилотинирани. Теророт ескалираше токму кога странската инвазија повеќе не ѝ се закануваше на републиката и се чудна коалиција на десницата и левицата за да се спротивстави на Робеспјер и неговите следбеници.

На 27 јули 1794 година (9 термидор во револуционерниот календар), Робеспјер и неговите сојузници беа уапсени од Националната конвенција. Робеспјер бил одведен во луксембуршкиот затвор во Париз, но управникот одбил да го затвори и тој побегна во Хотел де Вил (градското собрание). Вооружени поддржувачи пристигнале да му помогнат, но тој одбил да води ново востание. Кога добил информација дека Националната конвенција го прогласила за одметник, си пукал во главата, но успеал само да си ја рани вилицата. Набргу потоа, трупите на Националната конвенција го нападнаа Хотел де Вил и ги уапсија Робеспјер и неговите сојузници. Следната вечер – 28 јули – Робеспјер и уште 21 човек беа гилотинирани без судење на Плоштадот на револуцијата. Во текот на следните неколку дена, уште 82 следбеници на Робеспјер беа погубени. Владеењето на теророт беше на крајот.

По пучот, Комитетот за јавна безбедност го загуби својот авторитет, затворите беа испразнети, а Француската револуција стана дефинитивно помалку радикална. Директоратот што следеше забележа враќање на буржоаските вредности, корупцијата и воен неуспех. Во 1799 година, Директоратот беше соборен со воен удар предводен од Наполеон Бонапарта, кој имаше диктаторски овластувања во Франција како прв конзул и, по 1804 година, како француски император.