26 јули во историјата – Винстон Черчил поднесе оставка

На денешен ден во 1945 Винстон Черчил беше принуден да поднесе оставка како британски премиер по изборниот пораз на неговата партија од Лабуристичката партија. Тоа беа првите општи избори одржани во Британија по повеќе од една деценија. Истиот ден, Клемент Атли, лидерот на лабуристите, положи заклетва како нов британски лидер.

Роден во палатата Бленхајм во 1874 година, Черчил им се придружи на британските Четврти Хусари по смртта на неговиот татко во 1895 година Во текот на следните пет години, тој уживаше во славна воена кариера, служејќи во Индија, Судан и Јужна Африка и неколку пати се истакна во битки. Во 1899 година, тој поднесе оставка од својата служба за да се концентрира на неговата литературна и политичка кариера и во 1900 година беше избран во парламентот како конзервативен пратеник од Олдам. Во 1904 година, тој им се придружи на либералите, служејќи на голем број важни позиции пред да биде назначен за прв британски лорд на Адмиралитетот во 1911 година, каде што работеше да ја доведе британската морнарица до подготвеност за војната што ја предвиде.

Во 1915 година, во втората година од Првата светска војна, Черчил беше одговорен за катастрофалните походи на Дарданелите и Галиполе и беше исклучен од воената коалициска влада. Тој поднесе оставка и доброволно се пријави да командува со пешадиски баталјон во Франција. Меѓутоа, во 1917 година, тој се врати во политиката како член на кабинетот во либералната влада на Лојд Џорџ. Од 1919 до 1921 година, тој беше државен секретар за војна и во 1924 година се врати во Конзервативната партија, каде две години подоцна одигра водечка улога во поразот на Генералниот штрајк од 1926 година. Надвор од функцијата од 1929 до 1939 година, Черчил издаде предупредувања за заканата од нацистичка и јапонска агресија.

По избувнувањето на Втората светска војна во Европа, Черчил беше вратен на својата функција како прв лорд на Адмиралитетот и осум месеци подоцна го замени неефикасниот Невил Чембрлен како премиер на новата коалициска влада. Во првата година од неговата администрација, Британија застана сама против нацистичка Германија, но Черчил ѝ вети на својата земја и на светот дека британскиот народ „никогаш нема да се предаде“. Тој го обедини британскиот народ на решителен отпор и стручно ги оркестрира Френклин Рузвелт и Јосиф Сталин во сојуз кој на крајот ја уништи Оската.

Во јули 1945 година, неколку недели пред поразот на Јапонија во Втората светска војна, неговата конзервативна влада претрпе изборна загуба против Лабуристичката партија на Клемент Атли, а Черчил поднесе оставка како премиер. Стана лидер на опозицијата и во 1951 година повторно беше избран за премиер. Две години подоцна, тој беше прогласен за витез од кралицата Елизабета Втора и ја доби Нобеловата награда за литература за неговата шесттома историска студија за Втората светска војна и за неговите политички говори. Во 1955 година, тој се пензионираше како премиер, но остана во парламентот до 1964 година, една година пред неговата смрт.